Η ρομποτική προχωρά με γοργούς ρυθμούς και τώρα οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ρομπότ το οποίο μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ στερεής και υγρής μορφής, διατηρώντας το αρχικό σχήμα του. Για την καλύτερη απεικόνιση του πειράματος, έδωσαν στο ρομπότ τη μορφή ενός ανθρωποειδούς Lego, το οποίο κατάφερε να υγροποιηθεί, να περάσει μέσα από τα κάγκελα του κελιού του και να αναδομηθεί στην αρχική μορφή του έξω από το κελί.
Οι παραλληλισμοί με το ρομπότ T-1000 του Terminator 2 είναι προφανείς.
Οι πιθανές χρήσεις ενός τέτοιου ρομπότ είναι πολλές. Για παράδειγμα μικρά ρομπότ θα μπορούν να παραδίδουν στοχευμένα φάρμακα σε συγκεκριμένα σημεία του ανθρώπινου σώματος. Θα μπορούν επίσης να αφαιρούν ξένα αντικείμενα από το ανθρώπινο στομάχι για παράδειγμα, ή να επισκευάζουν ηλεκτρονικά.
Τα σκληρά υλικά δεν είναι κατάλληλα για πλοήγηση σε στενό και περιορισμένο περιβάλλον, ενώ τα μαλακά υλικά είναι πιο αδύναμα και δύσκολα στον έλεγχο. Οι επιστήμονες ήθελαν ένα μη τοξικό ρομπότ το οποίο μπορεί εύκολα να αλλάξει κατάσταση από μαλακό σε σκληρό και αντίστροφα, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Στράφηκαν λοιπόν στο γάλλιο, ένα μαλακό μέταλλο με σημείο τήξης 29.76 βαθμούς Κελσίου, λίγο πιο κάτω από τη μέση θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος. Έπειτα, πλαισίωσαν το γάλλιο με μαγνητικά σωματίδια δημιουργώντας μία “ενεργομαγνητική μεταβατική μηχανή στερεής-υγρής φάσης”.
Τα μαγνητικά σωματίδια έχουν δύο ρόλους. Ένας είναι πως κάνουν το υλικό να ανταποκρίνεται σε μαγνητικά πεδία, οπότε μπορεί κανείς να θερμάνει το υλικό μέσω επαγωγής για να προκαλέσει αλλαγή φάσης. Αλλά τα μαγνητικά σωματίδια δίνουν επίσης στο ρομπότ κινητικότητα και την ικανότητα να κινηθεί ανταποκρινόμενο σε αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο.
Οι επιστήμονες δημιούργησαν ρομπότ τα οποία μπορούσαν να υπερπηδήσουν κενά, να σκαρφαλώσουν εμπόδια, ακόμα και να διαχωριστούν για να εκτελέσουν συντονισμένες εργασίες μετακινώντας αντικείμενα πριν συνδυαστούν ξανά και στερεοποιηθούν.
Μελλοντικές μελέτες θα εξερευνήσουν πώς αυτά τα ρομπότ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βιοχημικό πλαίσιο. Αυτό που δείχνουμε εδώ είναι απλά μία επίδειξη, ένα proof-of-concept, αλλά χρειάζεται περαιτέρω μελέτη για να αποφασίσουμε πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην πραγματικότητα για παράδοση φαρμάκων ή απομάκρυνση ξένων αντικειμένων.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Matter.
