Tα πρωτεύοντα δεν μοιάζουν με τον πρώτο τους «ξάδερφο», τον άνθρωπο, μόνο στη μορφολογία, τη συμπεριφορά, την ευαισθησία, αλλά όπως αποδεικνύεεται και στη μνήμη.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως οι μπονόμπο και οι χιμπατζήδες, αμφότερα πρωτεύοντα της οικογένειας των Ανθρωποειδών που ανήκουν στο βιολογικό γένος Παν (Pan), μπορούν να θυμηθούν ομοίους τους με τους οποίους πέρασαν χρόνο στο παρελθόν, ακόμη και αν έχουν να τους δουν δεκαετίες.
Μάλιστα, αξιοσημείωτο είναι το ότι η μνήμη αυτή φαίνεται να επηρεάζεται από τις σχέσεις μεταξύ τους, αν ήταν καλές ή όχι.
«Τα αποτελέσματα αυτά αντιπροσωπεύουν κάποια από τις πιο μακροχρόνιες μνήμες που έχουν καταγραφεί ποτέ σε ζώα. Είναι επίσης μία από τις πρώτες μελέτες που δείχνουν ότι οι μνήμες των πρωτευόντων ενδέχεται να διαμορφώνονται από τις κοινωνικές τους σχέσεις» εξηγεί η δρ Λόρα Λιούις, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας.
«Είναι εκπληκτικό διότι η διάρκεια και η φύση της κοινωνικής αυτής μνήμης ομοιάζει εξαιρετικά στην ανθρώπινη μακροπρόθεσμη μνήμη» λέει η ίδια.
Σύμφωνα με τη Λιούς, η προηγουμένη μεγαλύτερη μνήμη σε ζώο είχε καταγραφεί σε δελφίνια που μπορούν να θυμούνται τους βοκαλισμούς άλλων δελφινιών για είκοσι χρόνια.
Στην έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, η Λιούις και οι συνάδελφοί της έδειξαν σε 26 μπονόμπο και χιμπατζήδες φωτογραφίες άλλων μελών του είδους τους.
Οι ερευνητές έδειχναν στα πρωτεύοντα δύο φωτογραφίες κάθε φορά: Μία με ένα άγνωστο ομοειδές τους και άλλη μια με κάποιο παλιότερο μέλος της αγέλης τους που είτε είχε πεθάνει είτε είχε μεταφερθεί αλλού. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η ομάδα κατέγραφε το βλέμμα των χιμπατζήδων.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, κατά μέσον όρο, τα πρωτεύοντα κοιτούσαν για περισσότερη ώρα τα γνώριμα πρόσωπα απ’ό,τι τα άγνωστα.
«Στην πιο ακραία περίπτωση, η μπονόμπο Λουίζ δεν είχε δει την αδερφή της Λορέτα και την ανιψιά της Έριν για πάνω από 26 χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι πως έδειξε μια εντονότατη προσοχή τόσο προς τη Λορέτα όσο και προς την Έριν» γράφει η ερευνητική ομάδα στην ανάλυσή της. 
Τα ευρήματα καταδεικνύουν ακόμη πως τα πρωτεύοντα πέρασαν περισσότερη ώρα κοιτώντας παλιούς «φίλους» με τους οποίους διατηρούσαν γενικώς μια πιο καλή σχέση.
«Οι καλές σχέσεις που είχαν τα πρωτεύοντα με άλλα ομοειδή τους αντανακλώνται στον περισσότερο χρόνο που περνούσαν μαζί και την περιποίηση που πρόσφεραν το ένα στο άλλο. Έτσι, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως αυτές οι σχέσεις είναι πιο σημαντικές για τους πιθήκους ακόμη και μετά από χρόνια αποχωρισμού» λέει η Λιούις.
Βεβαίως, όπως σημειώνει η ίδια, χρειάζεται περαιτέρω μελέτη για κατανοηθεί το γιατί αυτού του είδους η μακροπρόθεσμη μνήμη μπορεί να αποφέρει εξελικτικά ωφέλη στα πρωτεύοντα. Σύμφωνα με την ίδια, ένας παράγοντας ίσως έγκειται στο ότι, όταν τα θηλυκά φτάνουν σε αναπαραγωγική ηλικία, εγκαταλείπουν τις ομάδες στις οποίες γεννήθηκαν για να ενταχθούν σε άλλες, κυρίως για να αποφύγουν την ενδογαμία.
«Ετσι, η ύπαρξη μακροχρόνιας μνήμης ίσως τους βοηθά σε τέτοιου είδους κοινωνικές καταστάσης, όπου δεν βλέπουν δικά τους άτομα για μεγάλα χρονικά διαστήματα» εξηγεί.
Πηγή: Guardian
