Yπάρχουν άπειρα σύνδρομα και απεριόριστος αριθμός νόσων, με τους επιστήμονες να είναι αναγκασμένοι να ασχολούνται με την έρευνα και τη δημιουργία φαρμάκων (και θεραπειών) αφότου μια συνθήκη εμφανίζεται σε χιλιάδες ανθρώπους. Ακόμα και αν υπάρχει καταγραφή στα αρχεία (με συμπτώματα, περιστατικά κλπ). Aς δούμε κάποιες από τις πιο ιδιαίτερες καταχωρήσεις, με τη βοήθεια του Scitechdaily και του Live Science.
Σύνδρομο Cotard
Είναι γνωστό και ως “σύνδρομο πτώματος που περπατάει”. Η πρώτη καταγραφή έγινε από τον νευρολόγο Jules Cotard, το 1880. Σε αυτήν την εξαιρετικά σπάνια νευρολογική κατάσταση, άνθρωποι ξυπνούν μια μέρα και νομίζουν πως έχουν πεθάνει ή ότι η σάρκα τους έχει αρχίσει να σαπίζει. Ναι, είναι όλα στο μυαλό τους, αλλά υπάρχει αιτία: η περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην αναγνώριση προσώπου, έχει αποσυνδεθεί από τις περιοχές που εμπλέκονται στο συναίσθημα. Έτσι, όταν το άτομο κοιτάζει στον καθρέφτη, αναγνωρίζει τον εαυτό του μεν, αλλά δεν έχει τη συνηθισμένη συναισθηματική απόκριση. Το παρουσιαστικό του έχει χάσει τη συσχέτιση με την αίσθηση του εαυτού του. Αυτή η νοητική ασυμφωνία έχει ως αποτέλεσμα το να νιώθει πως δεν υπάρχει ή ότι έχει πεθάνει. Η μέση ηλικία των ασθενών είναι τα 50 έτη και οι γυναίκες εμφανίζονται ως πιο επιρρεπείς. Οι πάσχοντες εμφανίζουν καταθλιπτική και αγχώδη διάθεση, παραληρηματικές ιδέες αθανασίας και αυτοκτονική συμπεριφορά.
Διαταραχή ταυτότητας ακεραιότητας σώματος
Στη ψυχιατρική αυτή διαταραχή (κατεγράφη σε ιατρικό βιβλίο, το 1785) οι ασθενείς νιώθουν ότι ένα από τα μέρη του σώματος τους (πχ το δεξί πόδι τους το δεξί τους πόδι) δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Το άκρο τους φαίνεται φρικτό και… εξωγήινο και συνήθως τραβούν μια γραμμή, ακριβώς στο σημείο που θέλουν να αφαιρεθεί. Ο νευροεπιστήμονας Vilayanur Ramachandran αποκάλυψε πως η αιτία της πάθησης οφείλεται στο γεγονός ότι το ανεπιθύμητο άκρο δεν χαρτογραφείται σωστά στην αντίστοιχη περιοχή του εγκεφάλου. Έτσι οι ασθενείς αισθάνονται εξαιρετικά άβολα που το έχουν. Δεν υπάρχει θεραπεία, πέραν της αφαίρεσης του αχαρτογράφητου μέλους -που έχει αποδειχθεί πως κάνει πιο ευτυχισμένους τους πάσχοντες.
Συγγενής αναισθησία στον πόνο
Ο πόνος είναι κάτι που χρειαζόμαστε, καθώς λειτουργεί ως σωτήρια σωματική απόκριση στον κίνδυνο. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με μια σπάνια γενετική μετάλλαξη που τους κάνει ανίκανους να αισθανθούν πόνο. Είναι αυτοί που έχουν το σπάνιο και ιδιόμορφο νόσημα της συγγενούς αναισθησίας στον πόνο. Συχνά πεθαίνουν πρόωρα, ως συνέπεια των τραυματισμών που δεν αντιλαμβάνονται. Το σύνδρομο που πιθανώς κληρονομείται, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’30 και εμφανίζεται στη βρεφική ηλικία, όταν μωρά δεν αντιδρούν τις φορές που δαγκώνουν τις γλώσσες τους ή παθαίνουν κατάγματα.
Διατροφική Διαταραχή Pica
Το Pica είναι είδος καρακάξας που χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστες διατροφικές συνήθειες. Τρώει τα πάντα (αδιακρίτως) από περιέργεια. Η διατροφική διαταραχή Pica είναι η καταναγκαστική και ακατάσχετη επιθυμία για κατανάλωση όσων δεν ανήκουν στην κατηγορία ‘τρόφιμα’. Όπως; Κιμωλία, κόπρανα, γυαλί, μπογιά, ξύλο κλπ. . Από στομάχι ασθενούς που πέθανε πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, γιατροί στο Missouri των ΗΠΑ έβγαλαν 1.446 μεταλλικά αντικείμενα (από καρφιά έως το καπάκι αλατιέρας). Η ασθένεια που στα ελληνικά λέγεται ‘αλλοτριοφαγία’ έχει πολλές υποκατηγορίες -κάποιες είναι πιο επικίνδυνες από άλλες. Οι επιστήμονες δεν ξέρουν τι την προκαλεί, αλλά ξέρουν πως εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με αναπτυξιακά προβλήματα, με προβλήματα ψυχικής υγείας (όπως σχιζοφρένεια), σε ανθρώπους που έχουν κακοποιηθεί ή παραμεληθεί και σε άτομα που υποσιτίζονται.
Morgellons
Ο όρος της δερματικής πάθησης επινοήθηκε προ δεκαετίας. Οι ασθενείς νιώθουν ότι ‘περπατούν’ στο δέρμα τους παράσιτα, όπως και ότι τους δαγκώνουν και τους τσιμπούν. Ως εκ τούτου, ξύνονται διαρκώς, δεν μπορούν να κοιμηθούν και προκαλούν στους εαυτούς τους σοβαρά δερματικά θέματα -μεταβολές στη γαστρεντερική λειτουργία, κόπωση, απώλεια μνήμης, δυσκολία συγκέντρωσης, πόνο στους μυς. Το 2012 έρευνα κατέληξε στο ότι οι ασθενείς δεν είχαν οργανισμούς κάτω από το δέρμα τους και πρότειναν πως η αίσθηση που ένιωσαν ήταν εκδήλωση ‘παραληρητικής παρασιτορίας’ -δηλαδή ψευδούς αίσθησης πως μολύνθηκαν από παράσιτα. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως υπάρχει λοιμώδης συνιστώσα -με την αιτία να παραμένει αμφιλεγόμενη.
Σύνδρομο Εκρηγνυόμενης Κεφαλής
Εκεί που κοιμόμαστε, νιώθουμε να τρανταζόμαστε από ήχο που είναι σαν να έχει γίνει έκρηξη στο κεφάλι μας. Αυτή η παράξενη πάθηση είναι γνωστή και ως υπναγωγική ή “εκρηγνυόμενη” διαταραχή ύπνου. Είναι σπάνια και ο πάσχων ‘ακούει’ δυνατούς θορύβους στο κεφάλι του -με την πιο συνηθισμένη στιγμή να είναι αυτή του ύπνου.
Οι θόρυβοι μπορεί να ποικίλλουν από κεραυνούς έως πυροβολισμούς, με τη λίστα να περιλαμβάνει και τον ήχο πόρτας που τρίζει. Διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα, αλλά είναι επίπονος και ενδέχεται να σχετίζεται με άλλα συμπτώματα -όπως η εμφάνιση ενός φωτός που αναβοσβήνει.
Το σύνδρομο αυτό είναι πιο συχνό σε γυναίκες άνω των 50 ετών, οι οποίες είναι αγχωμένες ή κουρασμένες. Εμφανίζεται και σε νεαρούς ενήλικες. Δεν είναι επικίνδυνο, αλλά είναι τρομακτικό για όσους το βιώνουν. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει τους λόγους που προκύπτει σε κάποιους -και σε άλλους όχι.
Σύνδρομο ξένης προφοράς
Εκεί που μιλάτε, ξαφνικά αλλάζει η προφορά σας και ακούγεστε σαν να είστε από άλλη χώρα. Ορισμένοι εκ των πασχόντων έχουν άλλη πάθηση (πχ όγκο στον εγκέφαλο ή σκλήρυνση κατά πλάκας). Έχει καταγραφή περίπτωση γυναίκας που εμφάνισε την πάθηση, έπειτα οδοντιατρική επέμβαση. Είναι σπάνιο σύνδρομο και δεν υπάρχει θεραπεία -πέραν της λογοθεραπείας για τη διόρθωση της προφοράς. Η πρώτη αναφορά έγινε από νευρολόγο στη Νορβηγία, το 1941, όταν Νορβηγίδα χτυπήθηκε από θραύσμα βόμβας -κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά άρχισε να μιλά με έντονη γερμανική προφορά. Έκτοτε η ασθένεια έχει τεκμηριωθεί σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.
Ασθένεια του ανθρώπου-δέντρου
Λέγεται και ακροχορδονοειδής επιδερμοδυσπλασία. Προκαλεί την ανάπτυξη ενός τύπου ιογενούς κονδυλώματος σε όλο το σώμα. Δεν είναι μεταδοτικό και οι γιατροί μπορούν να το αφαιρέσουν με χειρουργική επέμβαση. Υπάρχει ωστόσο, η τάση να ξαναβγεί και συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο δερματικών καρκίνων (βλ. καρκίνοι που επηρεάζουν το δέρμα). Είναι διαταραχή που εμφανίζεται συνήθως σε οικογένειες και σε ηλικίες από ενός έως 20 χρόνων. Μπορεί βέβαια, να εμφανιστεί περιστασιακά και στη μέση ηλικία. Το όνομα ανήκει στους γιατρούς που την ανακάλυψαν (Felix Lewandowsky και Wilhelm Lutz). Είναι ενδιαφέρον πως τα άτομα με τη νόσο έχουν προβλήματα στη ρύθμιση της ποσότητας ψευδαργύρου μέσα στα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων των ιικών κυττάρων. Δεν υπάρχει θεραπεία.
Σύνδρομο του λυκάνθρωπου
Είναι γενετική διαταραχή, γνωστή και ως υπερτρίχωση. Ανακαλύφθηκε το 1600 και προκαλεί την ανάπτυξη άφθονων τριχών στο πρόσωπο και το σώμα ενός ανθρώπου. Επηρεάζοντας όλες τις φυλές και τα φύλα. Είναι εξαιρετικά σπάνιο (υπάρχουν μόλις 50 γνωστές περιπτώσεις στον κόσμο). Μπορεί να εμφανιστεί κατά τη γέννηση ή να αναπτυχθεί αργότερα στη ζωή. Συνήθως το σύνδρομο είναι ακίνδυνο. Μερικές φορές οι εξτρά τρίχες προκαλούν ερεθισμό ή ενόχληση εάν μεγαλώσοιυν σε ανοιχτές πληγές ή μπερδευτούν σε ρούχα ή κοσμήματα.
Το σύνδρομο της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων
Είναι μια σπάνια νευρολογική πάθηση που επηρεάζει την αίσθηση του χρόνου, την εικόνα που έχει ο ασθενής για το σώμα του, τον ήχο και το μέγεθος του ατόμου. Πήρε το όνομά του από το μυθιστόρημα του Lewis Carroll. Αναφέρεται και ως α) σύνδρομο Todd, β) λιλιπούτειες παραισθήσεις και β) μικροψία. Εμφανίζεται συνήθως σε μικρά παιδιά ή σε άτομα, με εγκεφαλική βλάβη. Τα συμπτώματα είναι παραισθήσεις ή διαστρεβλώσεις της αντίληψης (πχ οι ασθενείς βλέπουν τα αντικείμενα, μικρότερα από ό,τι είναι ή πιο μακριά από ό,τι είναι -βλέπουν και το σώμα τους πιο μικρό από ό,τι είναι).
Το κύριο σύμπτωμα είναι οι συχνοί πονοκέφαλοι και η πάθηση μερικές φορές σχετίζεται με όγκους στον εγκέφαλο. Δεν υπάρχει θεραπεία -πέραν του ελέγχου της ημικρανίας.
Από news247.gr
