Η ανακάλυψη εξωπλανητών, πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, είναι πλέον μια σχεδόν καθημερινή υπόθεση. Ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων, τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια και νέες μέθοδοι παρατήρησης του Διαστήματος διευκολύνουν τους αστρονόμους στον εντοπισμό πλανητών στο γαλαξία μας. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες ενώ έχει υποδειχθεί ή ύπαρξη άλλων τόσων και απομένει η επιβεβαίωση της ανακάλυψης τους από νέες παρατηρήσεις. Όμως στο γαλαξία μας υπάρχουν σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις περί τα 100 δισ. πλανήτες άρα υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για τους αποκαλούμενους «κυνηγούς εξωπλανητών».
Η NASA με ανακοίνωση της βάζει στο παιχνίδι και τους απλούς φίλους του Διαστήματος. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δημιούργησε το πρόγραμμα Exoplanet Watch το οποίο δίνει την ευκαιρία σε όποιον χρήστη του Διαδικτύου το επιθυμεί να μάθει πώς να παρατηρεί εξωπλανήτες και πώς να κάνει ανάλυση δεδομένων χρησιμοποιώντας λογισμικό που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες της NASA. «Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα δείξουμε σε περισσότερους ανθρώπους πώς γίνεται πραγματικά η επιστήμη των εξωπλανητών» δηλώνει ο Ρομπ Ζέλεμ, επιστήμονας του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA, το περίφημο JPL, επικεφαλής τους προγράμματος.
Το πρόγραμμα Exoplanet Watch έχει δύο μέρη, το ένα περιλαμβάνει την παρατήρηση για όσους έχουν πρόσβαση σε ένα τηλεσκόπιο και ένα που περιλαμβάνει την αναγνώριση εξωπλανητών σε υπάρχοντα δεδομένα. Ακόμα κι αν δεν έχετε πρόσβαση σε εξοπλισμό εκτός από υπολογιστή ή smartphone, μπορείτε ακόμα να βοηθήσετε στην εκμάθηση των εξωπλανητών ζητώντας πρόσβαση σε δεδομένα που συλλέγονται από ρομποτικά τηλεσκόπια και βοηθώντας στην ανάλυση δεδομένων.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί η παρατήρηση εξωπλανητών που περνούν μπροστά από τα αστέρια που τους φιλοξενούν – σε γεγονότα που ονομάζονται διελεύσεις – είναι μόνο το ήμισυ της πρόκλησης για την εύρεση ενός νέου πλανήτη. Αυτές οι διελεύσεις οδηγούν σε βυθίσεις στη φωτεινότητα του αστεριού, αλλά αυτές οι βυθίσεις είναι πολύ μικρές αντιστοιχώντας σε λιγότερο από το 1% της φωτεινότητας του αστεριού.
Αυτές οι διελεύσεις πρέπει να παρατηρηθούν πολλές φορές για να υπολογιστεί η τροχιά ενός πλανήτη, οπότε αυτό είναι το πρωταρχικό καθήκον του έργου – να κάνει τα μέλη του κοινού να βοηθήσουν στη βελτίωση των δεδομένων σε ήδη γνωστούς εξωπλανήτες. Βάζοντας τους ανθρώπους να κάνουν εργασίες στις οποίες οι υπολογιστές εξακολουθούν να μην τα καταφέρνουν καλά, όπως η αναγνώριση μοτίβων, μπορούν να αναλυθούν περισσότερα δεδομένα και να βελτιωθεί ο ρυθμός ανακάλυψης και χαρακτηρισμού εξωπλανητών.
Naftemporiki.gr
