Το μεγαλύτερο άνθος που διατηρήθηκε σε κεχριμπάρι θεωρείται πως είναι 33-40 εκατομμυρίων ετών και φυλάσσεται στο Museum fur Naturkunde στο Βερολίνο. Το κεχριμπάρι έχει την εκπληκτική ιδιότητα να διατηρεί ανέπαφα τα αντικείμενα που παγιδεύει, όπως έντομα ή λουλούδια, για εκατομμύρια χρόνια. Συνήθως όμως τα δείγματα είναι πολύ μικρά σε μέγεθος και δεν ξεπερνούν τα 10mm.
Το συγκεκριμένο κεχριμπάρι φαίνεται πως προήλθε από το φλοιό ενός δέντρου και με το χρόνο έχασε τα πτητικά του συστατικά σκληραίνοντας, ενώ η έλλειψη οξυγόνου μέσα στο σώμα του διατήρησε ανέπαφο το 28mm άνθος.
Το συγκεκριμένο δείγμα ανακαλύφθηκε πριν 150 χρόνια, ωστόσο μόλις τώρα οι ερευνητές αποφάσισαν να ρίξουν μία πιο λεπτομερή ματιά για να αναγνωρίσουν το είδος του λουλουδιού χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη τεχνολογία. Βάσει της ανάλυσης της γύρης λοιπόν, πιστεύουν πως πρόκειται για το γένος Symplocos και όχι το Stewartia που πίστευαν μέχρι σήμερα. Σήμερα βρίσκουμε απόγονους του γένους στην Ασία, με λευκά ή κίτρινα άνθη.
Το αρχικό όνομα του γένους αυτού του δείγματος ήταν Stewartia από την οικογένεια των Theaceae. Αλλά η μελέτη μας δείχνει πως αυτό ήταν λάθος, κυρίως λόγω της μορφολογίας της γύρης. Αλλά όταν το δείγμα μελετήθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, δεν είχαν ανακαλύψει ή μελετήσει τη γύρη. – Eva-Maria Sadowski, μεταδιδακτορική ερευνήτρια
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.
