Η φιλόδοξη αποστολή Peregrine ξεκίνησε πριν από μια εβδομάδα για να γράψει ιστορία. Μια σεληνάκατος που κατασκευάστηκε από την εταιρεία Astrobotic ήταν εξοπλισμένη με προηγμένα όργανα για να κάνει ατμοσφαιρικές και άλλες μελέτες καθισμένη στην επιφάνεια της Σελήνης για να συλλέξει δεδομένα που θα χρησιμεύαν στη NASA να οργανώσει καλύτερα τις επανδρωμένες αποστολές που θα στείλει τα επόμενα χρόνια στο φυσικό μας δορυφόρο.
Η Astrobotic είχε συμφωνήσει με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία ότι η αποστολή θα είχε και εμπορικό χαρακτήρα δηλαδή η εταιρεία σύναψε διάφορες συμφωνίες τοποθετώντας στη σεληνάκτο και άλλα φορτία. Το Μεξικό έστειλε μικροσκοπικά ρομποτάκια που ένας ειδικός μηχανισμός που θα λειτουργούσε σαν καταπέλτης θα τα έριχνε μακριά από τη σεληνάκατο για να πραγματοποιήσουν και αυτά σειρά μελετών. Η Γερμανία είχε στείλει επίσης εξοπλισμό συλλογής δεδομένων. Η Ιαπωνία είχε συλλέξει περίπου ένα εκατ. ονόματα φίλων του Διαστήματος τα οποία τοποθέτησε στη σεληνάκατο.
Τέλος υπήρχαν επίσης κάψουλες με την τέφρα ή το DNA (τρίχες κ.α) πολλών ατόμων που είτε οι ίδιοι είτε οι συγγενείς τους ήθελαν να… ταφούν στη Σελήνη. Ανάμεσα σε αυτές τις κάψουλες ήταν η τέφρα ή το DNA τεσσάρων πρώην προέδρων των ΗΠΑ (Ουάσιγκτον, Κένεντι, Αϊζενχάουερ, Ρέιγκαν) του κορυφαίου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Άρθουρ Κλάρκ και του Τζιν Ροντενμπέρι δημιουργού της τηλεοπτικής σειράς και ταινιών επιστημονικής φαντασίας Star Trek.
Όμως λίγες ώρες μετά την πετυχημένη εκτόξευση της σεληνακάτου που πήρε το όνομα της από το γεράκι Peregrine (πετρίτης) που είναι το ταχύτερο πτηνό και γενικότερα ταχύτερο ζώο της Γης διαπιστώθηκε ότι υπήρχε διαρροή καυσίμων και γρήγορα κατέστη σαφές ότι η σεληνάκατος μπορούσε να φτάσει στη Σελήνη αλλά δεν μπορούσε να προσεδαφιστεί. Αποφασίστηκε τελικά να γίνει μια προσπάθεια προσέγγισης της Σελήνης και να ενεργοποιηθούν κάποια από τα όργανα της NASA για να συλλεχθούν όσα περισσότερα δεδομένα ήταν εφικτό να καταγραφούν.
Η αρχική σκέψη της Astrobotic ήταν η σεληνάκατος μετά την συλλογή δεδομένων να οδηγούνταν μακριά από τη Σελήνη ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να πέσει εκεί προκαλώντας κάποια πιθανή μόλυνση του εδάφους ή άλλους είδους ζημιά στο σεληνιακό περιβάλλον και η σεληνάκατος να αφεθεί στη συνέχεια σε ένα πιθανότατα αέναο ταξίδι στο Διάστημα. Όμως όπως έγινε γνωστό η εταιρεία έδωσε εντολή στη σεληνάκατο να πάρει πορεία επιστροφής στη Γη και όταν φτάσει στον πλανήτη μας να πέσει με ταχύτητα στην ατμόσφαιρα του για να καταστραφεί δίνοντας ένα άδοξο τέλος στην αποστολή.
Πάντως οι ειδικοί λένε ότι η αποστολή δεν πρέπει να θεωρείται ως ολική αποτυχία αφού ήταν η πρώτη απόπειρα ιδιωτικής εταιρείας να προσσεληνώσει κάποιο σκάφος και φορτίο και αν και ο στόχος δεν επετεύχθη έχει αναπτυχθεί η απαραίτητη τεχνολογία και η μελέτη του τι πήγε λάθος θα βοηθήσει στο να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις και επανασχεδιασμοί συστημάτων και οργάνων ώστε οι επόμενες απόπειρες να είναι πετυχημένες.
Naftemporiki.gr
