Σε ένα ημιορεινό χωριό κάπου στις πλαγιές της Κύπρου, τρεις μέρες το χρόνο τα βουνά παίρνουν ανάσα και τα χωριά ξυπνούν από τον ήλιο και τα πνευστά. Στα Κατύδατα, ο χρόνος γεμίζει με ήχους, χρώματα και ζωή. Εκεί, οι δρόμοι μοσχοβολούν γιασεμί, τα πνευστά παίρνουν τον λόγο, κι ένα φεστιβάλ γίνεται η αφορμή για συνάντηση, μουσική, ανθρώπινη, κι αυθεντική. Το Windcraft Music Festival δεν είναι μια ακόμη διοργάνωση. Ιίναι μια εμπειρία. Ένα ταξίδι σε μια άλλη εκδοχή του καλοκαιριού, όπου η τέχνη βρίσκει καταφύγιο στην καρδιά της φύσης και οι στιγμές γράφονται με ήχους.
Μιλήσαμε με τον άνθρωπο πίσω από αυτή τη γιορτή για όσα δεν χωρούν σε ανακοινώσεις, την Έλλη Μιχαήλ. Λίγες μέρες πριν από το φετινό φεστιβάλ, την βρήκαμε ανάμεσα σε soundchecks, λίστες, μουσικούς και τενεκέδες και της ζητήσαμε να μας πει γιατί φέτος δεν πρέπει να το χάσουμε με τίποτα. Κουβεντιάσαμε για τις προκλήσεις, τα όνειρα, τις μαγικές μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το Windcraft τόσο ξεχωριστό, αλλά και για το μεράκι και την πίστη στο όραμα ότι η μουσική μπορεί να ζωντανέψει έναν τόπο και να τον μεταμορφώσει. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, γνωρίζουμε καλύτερα αυτό το ξεχωριστό φεστιβάλ και ανακαλύπτουμε όσα δεν λένε οι αφίσες…
Διαβάστε περισσότερα στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Γράφει η δρ. Άντρη Χατζηανδρέου, Συντονίστρια του UoL Talks
