Το 2019 το κινεζικό ρομποτικό όχημα Yutu-2 έγινε το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα που προσεδαφίστηκε και λειτούργησε στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Το ρόβερ καταγράφει μοναδικές εικόνες της επιφάνειας της αθέατης (και όχι σκοτεινής) πλευράς του φεγγαριού και των κρατήρων που υπάρχουν εκεί που είναι σημαντικά λιγότεροι από εκείνους της ορατής πλευράς.
Το Yutu-2 πραγματοποιεί επίσης δειγματοληψίες ορυκτών από το μανδύα του φεγγαριού. Τώρα το ρόβερ δίνει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν το εσωτερικό της αθέατης πλευράς της Σελήνης σε βάθη 300 μέτρων από την επιφάνεια της. Τα αποτελέσματά της σχετικής μελέτης δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Planets» και αποκαλύπτουν δισεκατομμύρια χρόνια κρυμμένης σεληνιακής ιστορίας.
«To Yutu-2 είναι εξοπλισμένο με μια τεχνολογία που ονομάζεται Lunar Penetrating Radar (LPR) που επιτρέπει στο ρόβερ να στέλνει ραδιοσήματα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης σε μεγάλα βάθη και στη συνέχεια, ακούει την ηχώ τους» λέει ο Τζιανκινγκ Φενγκ, ειδικός στις αποκαλούμενες «αστρογεωλογικές» έρευνες στο Planetary Science Institute στην Αριζόνα, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την ηχώ, τα ραδιοκύματα που αναπηδούν από υπόγειες γεωλογικές δομές, για να δημιουργήσουν έναν χάρτη του σεληνιακού υπεδάφους. Το 2020, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το LPR του Yutu-2 για να χαρτογραφήσουν τα ανώτερα στρώματα του υπεδάφους φεγγαριού καταφέρνοντας να φτάσουν σε βάθη περίπου 40 μέτρων από την επιφάνεια αλλά τώρα έκαναν μια πραγματική βουτιά στο εσωτερικό του φυσικού μας δορυφόρου.
Τα νέα δεδομένα που προέκυψαν δείχνουν ότι τα πρώτα 300 μέτρα του υπεδάφους της Σελήνης αποτελούνται από πολλαπλά στρώματα σκόνης, χώματος και σπασμένων πετρωμάτων. Εντοπίστηκε επίσης ένας κρατήρας που σχηματίστηκε όταν κάποιος μεγάλος διαστημικός βράχος έπεσε κάποτε στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Οι ερευνητές εκτιμούν πώς τα… μπάζα που περιβάλλουν αυτόν τον κρατήρα ήταν είναι συντρίμμια της τρομερής πρόσκρουσης. Πιο κάτω από τον κρατήρα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν πέντε ξεχωριστά στρώματα σεληνιακής λάβας που έρεε εκεί πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι λίγο μετά την γέννηση της Γης πριν από περίπου 4,5 δισ. έτη ένα περιφερόμενο στο επίσης νεογέννητο ηλιακό μας σύστημα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του πλανήτη Άρη έπεσε πάνω στη Γη. Η κολοσσιαία σύγκρουση δεν κατέστρεψε (ευτυχώς για εμάς) τη Γη αλλά εκτοξεύτηκαν και μπήκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας γιγάντιες ποσότητες υλικών τα οποία γρήγορα ενώθηκαν σχηματίζοντας την Σελήνη.
Η νέα μελέτη και κάθε έρευνα που φωτίζει τα γεωλογικά μυστικά της Σελήνης είναι εκτός των άλλων πολύτιμα για την καλύτερη οργάνωση των κάθε είδους αποστολών και κυρίως των επανδρωμένων που σχεδιάζονται να γίνουν στον φυσικό μας δορυφόρο τα επόμενα χρόνια όπως επίσης και για τα σχέδια δημιουργίας μόνιμων εγκαταστάσεων για τους ανθρώπους εκεί.
