Από την στιγμή που η επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε στον άνθρωπο να βγει από τα σύνορα της Γης άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι κάθε λογής ιδέες και σκέψεις για το πώς θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε μακρινά ταξίδια στο Διάστημα παγώνοντας το βιολογικό μας ρολόι. Πώς θα καταφέρουμε δηλαδή να ξεκινάμε από τον πλανήτη μας και όταν φτάνουμε στον μακρινό προορισμό μας μετά από αρκετά ίσως χρόνια εμείς να είμαστε στην ίδια οργανική και ηλικιακή κατάσταση με αυτή που ξεκινήσαμε. Με απλά λόγια ο στόχος είναι να μπει κάποιος σε ένα διαστημόπλοιο σε ηλικία 25 ετών και μετά από ένα ταξίδι π.χ 10 ετών να βγει από το σκάφος… 25 ετών χωρίς να έχει υποστεί κανενός είδους ζημιά οργανική η εγκεφαλική ζημιά.
Η λύση που έχει προταθεί είναι κάποιου είδους χειμερίας νάρκης στην οποία θα εισέρχονται οι αστροναύτες και οι επιβάτες ενός διαστημικού σκάφους. Οι διαστημικές υπηρεσίες ερευνούν εδώ και χρόνια αυτή την προοπτική χωρίς ωστόσο να έχει υπάρχει κάποια αξιοσημείωτη πρόοδος. Η NASA ανακοίνωσε ότι χρηματοδοτεί μια νέα έρευνα πάνω σε αυτό τον τομέα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Φέρμπανκς στην Αλάσκα μελετούν τον μηχανισμό χειμερίας νάρκης του αρκτικού σκίουρου, μηχανισμός που θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός στο ζωικό βασίλειο.
Η χειμερία νάρκη δεν είναι απλά ένας ύπνος. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ διαφορετικός μηχανισμός από τον ύπνο. Όταν κοιμόμαστε, ο εγκέφαλός μας ενεργοποιείται και γίνεται ιδιαίτερα ενεργός. Σε χειμερία νάρκη, αντίθετα, η εγκεφαλική δραστηριότητα επιβραδύνεται εντελώς. Η θερμοκρασία του σώματος των ζώων σε χειμερία νάρκη πέφτει επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις κοντά στο σημείο πήξης, τα κύτταρα σταματούν να διαιρούνται και ο καρδιακός ρυθμός μειώνεται σε δύο παλμούς ανά λεπτό. Ωστόσο, μόλις έρθει η ώρα να ξυπνήσουν, τα ζώα σε χειμερία νάρκη επανέρχονται ξανά στη ζωή χωρίς να εμφανίζουν ουσιαστικές παρενέργειες. Ο αρκτικός σκίουρος μπορεί να επανέλθει σωματικά αλλά κυρίως εγκεφαλικά πλήρως από την χειμερία νάρκη μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις δύο ωρών που είναι χρόνος ρεκόρ.
Δεν έχει όμως και ο άνθρωπος παρόμοιες δυνατότητες αφού όσοι ξυπνούν από μακροχρόνια ιατρικά κώματα, ή ακόμα και εκείνοι που κοιμούνται στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα αντιμετωπίζουν σειρά σοβαρών προβλημάτων υγείας. Η μη ενεργή χρήση του σώματος οδηγεί τον άνθρωπο σε μεγάλες ζημιές στο μυϊκό και οστικό του σύστημα καθώς και στη λειτουργία των οργάνων του.
Η NASA αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο Φερμπανκς με επικεφαλής την Κέλι Ντριου καθηγήτρια χημείας και βιοχημείας η οποία μελετά ζώα σε χειμερία νάρκη για περισσότερες από δύο δεκαετίες. «Αυτή η έρευνα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει την προστασία των αστροναυτών από την διαστημική ακτινοβολία αλλά και όσα αρνητικά φέρνει η μακροχρόνια παραμονή σε συνθήκες μικροβαρύτητας όπως απώλεια μυών και οστών καθώς και άλλα προβλήματα υγείας όπως εμφάνιση πυρετού» αναφέρει η NASA.
Ένας πρώτος στόχος αυτής της έρευνας θα μπορούσε να είναι η ανάπτυξη μιας μεθόδου χειμερίας νάρκης για επανδρωμένες αποστολές στον Άρη όπου οι αστροναύτες θα εισέρχονταν για μερικούς μήνες σε μια κάψουλα μέχρι να φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Με αυτόν τον τρόπο θα προστατευόταν η υγεία τους και δεν υπήρχε ανάγκη κατανάλωσης τροφής, νερού και οξυγόνου διευκολύνοντας έτσι την οργάνωση του ταξιδιού.
Αν σε μια τέτοια αποστολή συμμετείχαν και αστροναύτες που δεν θα έμπαιναν σε χειμερία νάρκη στη διάρκεια του ταξιδιού θεωρητικά τουλάχιστον εκείνοι που θα είχαν μπει σε χειμερία νάρκη όταν ξυπνούσαν θα βρίσκονταν σε πολύ καλύτερη φυσική και οργανική κατάσταση από τους άλλους άρα θα ήταν και σε εξαιρετική κατάσταση για να εκτελέσουν την αποστολή.
Πηγή: Naftemporiki.gr
