Στα σκοτεινότερα σημεία του πλανήτη, εκεί που το φως του Ήλιου δε φτάνει ποτέ, μπορούμε να βρούμε απόκοσμες πηγές φωτός. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που ονομάζεται φωταύγεια και εξελίχθηκε ξεχωριστά 94 φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Γης. Οι φωταυγείς οργανισμοί μπορούν να παράγουν χημικές αντιδράσεις οι οποίες τους κάνουν να λάμπουν, με σκοπό διαφορετικό για κάθε πλάσμα που κατέχει αυτή τη δυνατότητα.
Οι επιστήμονες εντόπισαν την απαρχή αυτού του φαινομένου 540 εκατομμύρια χρόνια πριν, σε ένα είδος κοραλλιών ονόματι Οκτωκοράλλια στα βάθη των ωκεανών.
Τα κοράλλια είναι από τους αρχαιότερους οργανισμούς στον πλανήτη και οι επιστήμονες πιστεύουν πως τα οκτωκοράλλια είναι ο καλύτερος υποψήφιος για να ερευνήσουν το φαινόμενο της φωταύγειας και την εξέλιξή του.
||Αν μάθουμε όλα τα είδη οκτωκοραλλίων που ζουν σήμερα και που διαθέτουν φωταύγεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη στατιστική για να συμπεράνουμε αν οι πρόγονοί τους είχαν την ίδια ιδιότητα ή όχι. Όσο περισσότερα είναι τα ζωντανά είδη με αυτό το χαρακτηριστικό, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να είχαν και οι πρόγονοι αυτό το χαρακτηριστικό καθώς μετακινούμαστε πίσω στο χρόνο.
Όλες οι στατιστικές αναλύσεις που έκανε η ομάδα έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα. Η φωταύγεια ξεκίνησε από κάποιον κοινό πρόγονο των οκτωκοραλλίων πριν 540 εκατομμύρια χρόνια. Εκείνη την περίοδο, η πολυκύτταρη ζωή ήταν ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, αλλά υπήρχαν θαλάσσια σπονδυλωτά με μάτια τα οποία μπορούσαν να δουν φως.
Ωστόσο προκύπτει και ένα ερώτημα. Αν ο κοινός πρόγονος χιλιάδων ειδών οκτωκοραλλίων που ζουν σήμερα είχε φωταύγεια, γιατί την έχουν τόσα λίγα είδη τώρα και πώς την έχασαν;
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the Royal Society B Biological Sciences.
