Το τέλος του κοροναϊού ήρθε όταν ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ ανακοίνωσε τον τερματισμό της πολιτικής μηδενικής ανοχής απέναντι στην Covid-19.
Είχε προηγηθεί η παραίτηση της δημοφιλούς πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Αρντέρν, λόγω του burn out που υπέστη εξαιτίας της και ακολούθησε η απόφαση του Τζο Μπάιντεν να κατεβάσει το επίπεδο εθνικής ανησυχίας που σχετίζεται με τον κοροναϊό, αφού πλέον αποτελεί μια απειλή παρόμοια με αυτή της γρίπης.
Η αλλαγή σελίδας επισημοποιήθηκε με τη σχετική ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στις 5 Μαΐου, οπότε και κηρύχτηκε το τέλος της παγκόσμιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την πανδημία, καθώς ο ιός που την προκαλεί τελεί υπό επαρκή έλεγχο.
Να σημειωθεί ότι από την αποφράδα μέρα της έναρξης της μέχρι και σήμερα έχουν πεθάνει περίπου 7 εκατομμύρια άτομα και έχουν καταγραφεί περισσότερα από 765 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα Covid-19. 
«Για περισσότερο από ένα χρόνο, η πανδημία βρίσκεται σε πτωτική τάση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, στη συνέντευξη Τύπου στη Γενεύη.
«Αυτό που σημαίνουν αυτά τα νέα είναι ότι ήρθε η ώρα για τις χώρες να μεταβούν από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στη διαχείριση της Covid-19 μαζί με άλλες μολυσματικές ασθένειες», σημείωσε.
«Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε χώρα τώρα είναι να χρησιμοποιήσει αυτή την είδηση ως αιτία για να χαλαρώσει την επιφυλακή της, να διαλύσει τα συστήματα που έχει δημιουργήσει ή να στείλει το μήνυμα στον λαό της ότι η Covid-19 δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχεί», κατέστησε σαφές ο ίδιος, μιλώντας για μια συνεχιζόμενη απειλή.
«Αυτός ο ιός είναι εδώ και θα μείνει», είπε χαρακτηριστικά. «Εξακολουθεί να σκοτώνει και εξακολουθεί να αλλάζει. Παραμένει ο κίνδυνος να εμφανιστούν νέες παραλλαγές που θα προκαλέσουν νέα κύματα κρουσμάτων», υπογράμμισε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, εγείροντας μοιραία το ερώτημα, αν τελικά η ανθρωπότητα ξεμπέρδεψε με τον κοροναϊό ή πρόκειται απλά για μια ανάπαυλα που σύντομα θα την βρει στο ίδιο ζοφερό έργο θεατή.
Επίφοβη ασάφεια
Με δεδομένο ότι τον Απρίλιο, καταγράφηκαν σχεδόν 3 εκατομμύρια κρούσματα και περισσότεροι από 17.000 θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων εξάρσεων στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Μέση Ανατολή, είναι προφανές ότι το τέλος του εμπεριέχει μια επίφοβη ασάφεια που δεν πρέπει να λαμβάνεται ελαφρά υπόψη.
Ο κοροναϊός εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία και η συνεχιζόμενη εξέλιξή του θα μπορούσε ακόμη να προκαλέσει μελλοντικά προβλήματα, επιβεβαιώνει ο επικεφαλής έκτακτης ανάγκης του ΠΟΥ, Δρ Μάικλ Ράιαν. 
«Χρειάστηκαν δεκαετίες για να εξαφανιστεί ο πανδημικός ιός του 1918», προσθέτει ο ίδιος, αναφερόμενος στην ισπανική γρίπη, που πιστεύεται ότι σκότωσε τουλάχιστον 40 εκατομμύρια ανθρώπους.
«Οι πανδημίες τελειώνουν πραγματικά, μόνο όταν ξεκινήσει η επόμενη πανδημία», υπογραμμίζει, εξηγώντας ότι ενώ η Covid-19 θα συνεχίσει να εξαπλώνεται μεταξύ των ανθρώπων για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, θα το κάνει σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο απειλής που δεν απαιτεί τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνονται για την προσπάθεια περιορισμού της εξάπλωσης του ιού.
AIDS vs Covid-19
Σε μια προσπάθεια να απαντήσει στο αρχικό ερώτημα η Λόρι Γκάρετ, η επιστημονική συνεργάτης του Foreign Policy, βραβευμένη με Πούλιτζερ για το δημοσιογραφικό έργο της, προβαίνει στη σύγκριση της Covid-19 με το AIDS.
Η πανδημία του AIDS δεν σταμάτησε ποτέ, γράφει η ίδια, απλά η ανθρωπότητα έπαψε να της δίνει σημασία μόλις βρέθηκε αποτελεσματική θεραπεία, η οποία μείωσε τον κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και σχεδόν στο μηδέν την ποσότητα του ιού στο αίμα των ατόμων που προσβλήθηκαν από τον ιό, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα μετάδοσης του σε άλλα άτομα με τη σεξουαλική επαφή ή μέσω μολυσμένου αίματος και από τη κοινή χρήση βελόνων.
Ο HIV όμως εξακολουθεί να εξαπλώνεται, να αρρωσταίνει και να σκοτώνει. Δεν «εξαφανίστηκε» ποτέ και ο ιός, που εξακολουθεί να εξελίσσεται, δεν δείχνει σημάδια μείωσης, είτε της παθογένειάς του, είτε της μεταδοτικότητάς του.
Επιπλέον, τα άτομα που μολύνθηκαν πρέπει να παραμείνουν σε φαρμακευτική αγωγή για όλη τους τη ζωή και οι ιοί μέσα τους μπορεί να αναπτύξουν αντίσταση προς την πρώτη ή τη δεύτερη γραμμή θεραπείας, οδηγώντας στη χρήση περίπλοκων κοκτέιλ και ολοένα πιο ακριβών θεραπειών.
Περιορισμοί και εμβόλια
Μόνο από το 2000 έως το 2015, οι παγκόσμιες δαπάνες για την πανδημία του HIV/AIDS πλησίασαν τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια, έπιασαν ταβάνι το 2013 και έκτοτε κατέγραψαν πτωτικές τάσεις.
Ακριβώς όπως στο AIDS, η νίκη επί της Covid-19 κερδήθηκε με μια μίξη περιορισμών (λιγότερο σεξ για το πρώτο, αποφυγή εγγύτητας για την δεύτερη) και εμβολίων.
Και όπως το Aids δεν εξαφανίστηκε, έτσι δεν θα πάψει να υπάρχει και η Covid-19 ολόγυρα μας, ως ένας συνεχιζόμενος εφιάλτης που δεν μας πετά πια τα βράδια όρθιους, αλλά και δεν πρόκειται ποτέ να μας αφήσει να κοιμηθούμε με πλήρη ηρεμία…
