Σε ένα υπόγειο καταφύγιο που προστάτευε κάποτε τους Λονδρέζους από τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τους συρμούς του μετρό να ακούγονται να περνούν από πάνω, αρωματικά φύλλα κόλιανδρου γέρνουν προς το ροζ φως των λαμπτήρων LED –ένα όραμα για τις φάρμες του μέλλοντος.
Η Zero Carbon Farms καλλιεργεί αρωματικά φυτά και σαλατικά στο Κλάπαμ του νότιου Λονδίνου, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή χωρίς χώρο για συμβατικές καλλιέργειες. Η λύση είναι οι σήραγγες συνολικού μήκους ενός χιλιομέτρου, όπου η τεχνολογία κατέστησε την καλλιέργεια εφικτή.
Μια επταετία μετά την πρώτη σοδειά, η εταιρεία σχεδιάζει να διπλασιάσει τον χώρο καλλιέργειας, χάρη στην υψηλή ζήτηση για φύτρα μπιζελιού, ρόκα και νεροκάρδαμο από τοπικά εστιατόρια και μεγάλα καταστήματα όπως το Marks & Spencer.
Οι πελάτες έρχονται για τη φρεσκάδα των προϊόντων, τα οποία συχνά φτάνουν στο πιάτο εντός δύο ωρών από τη συγκομιδή, αλλά και για να αγοράσουν προϊόντα των οποίων η μεταφορά στην πόλη δεν επιβαρύνει το περιβάλλον με εκπομπές άνθρακα.
Η λεγόμενη κάθετη καλλιέργεια, ο όρος που χρησιμοποιείται για κηπευτικά που παράγονται σε ράφια, συνήθως σε ελεγχόμενο περιβάλλον, είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία με επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων σε όλο τον κόσμο.
Πολλοί βλέπουν την πρακτική ως λύση στην πρόκληση της διατροφικής ασφάλειας που δημιουργεί η αύξηση του πληθυσμού, την ώρα που η κλιματική αλλαγή και οι γεωπολιτικές εντάσεις απειλούν την παραγωγή.
«Το μέλλον δείχνει πολύ λαμπρό για αυτή τη βιομηχανία» σχολιάζει στο Reuters ο Τομάσο Βερμέιρ της εταιρείας.
Το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος για τον ειδικό φωτισμό LED είναι ωστόσο σημαντικό λειτουργικό έξοδο σε μια εποχή ενεργειακής κρίσης.
Το υπόγειο καταφύγιο είναι εκ κατασκευής μονωμένο από το κρύο και η καλλιέργεια απαιτεί 70-90% λιγότερο νερό και 95% λιγότερο λίπασμα σε σχέση με μια συμβατική καλλιέργεια. Τα φυτά δε σπέρνονται και συγκομίζονται όλο το χρόνο.
Χώμα δεν χρησιμοποιείται, τα φυτά σπέρνονται σε ρετάλια από χαλιά.
Κόβοντας φρέσκα φύλλα με το μαχαίρι του, ο επιστάτης της φάρμας Ράιλι Άντερσον, 26 ετών, ένας από τους 35 εργαζομένους της επιχείρησης, λέει ότι δεν πρόκειται για τυπική λονδρέζικη εργασία.
«Δεν ήθελα να δουλεύω σε γραφείο. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό και αυτό σίγουρα μου κάνει».
Πηγή: in.gr