Η μέθοδος Μπράιγ δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα, από τον Louis Braille, έναν άνθρωπο που ήταν εντελώς τυφλός. Η ιστορία του, ξεκινά όταν ήταν στα τρία του χρόνια. Έπαιζε στο κατάστημα του πατέρα του στη Γαλλική πόλη Coupvray, όταν κατόρθωσε να τραυματίσει το μάτι του. Αν και του παρασχέθηκε η καλύτερη δυνατή ιατρική περίθαλψη που υπήρχε εκείνη την εποχή, αυτό δεν ήταν αρκετό. Μία μόλυνση του στοίχησε την όραση και στο «υγειές» μάτι, καθιστώντας τον μικρό τότε Braille, εντελώς τυφλό.
Την εποχή που έζησε ο Louis Braille υπήρχε ήδη ένα σύστημα ανάγνωσης για τυφλούς, το οποίο όμως αποτελούνταν από ανάγλυφα γράμματα της αλφαβήτου, πάνω σε μία επιφάνεια. Η προσπάθεια του κάθε τυφλού αναγνώστη να καταλάβει με την αφή, ποιο γράμμα ήταν, έκανε την διαδικασία ανάγνωσης τρομερά αργή, καθώς, το σχήμα των γραμμάτων είναι αρκετά σύνθετο. Αυτό οδήγησε στο να είναι ελάχιστοι εκείνοι που είχαν την δυνατότητα να διαβάζουν, όντας τυφλοί.
Το 1821, στο Εθνικό Ινστιτούτο για τους τυφλούς νέους στο Παρίσι, που φοιτούσε ο νεαρός Braille, ο καθηγητής του, Dr. Alexandre Francois-Rene Pignier, κάλεσε τον Charles Barbier να μιλήσει στην τάξη για ένα νέο σύστημα «νυχτερινής γραφής» όπως το αποκαλούσε. Το είχε επινοήσει μετά από απαίτηση του Ναπολέοντα, για ένα σύστημα επικοινωνίας που θα χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες, ακόμα και μέσα στη νύχτα χωρίς να κάνουν κάποιο θόρυβο.
Φευ, το σύστημα του Barbier ήταν υπερβολικά σύνθετο για να το χρησιμοποιήσουν οι στρατιώτες, αλλά και δύσχρηστο. Βασιζόταν σε ένα πλέγμα από 6×6 ακίδες, με τις οποίες ο Barbier αναπαριστούσε διάφορα γράμματα και φθόγγους. Αρχής εξ αρχής, για να το χρησιμοποιήσει κανείς, θα έπρεπε να έχει πολύ μεγάλα δάχτυλα. Ο νεαρός τότε Braille όμως, είδε το σύστημα του Barbier σαν μία καλή ευκαιρία να πειραματιστεί.
Στα 16 του μόλις, έφτασε να επινοήσει ένα πολύ πιο απλοποιημένο και σαφές σύστημα, που χρησιμοποιούσε 2 6άδες ακίδων, παράλληλα τοποθετημένες μεταξύ τους. Αυτό επιτρέπει 64 διαφορετικούς συνδυασμούς, περιλαμβάνοντας αναπαραστάσεις των γραμμάτων και των σημείων στίξης, ενώ μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για άλλες γλώσσες, πέραν της Γαλλικής.
Ο καθηγητής του Braille στο Ινστιτούτο, ενθουσιάστηκε με την επινόηση του 16χρονου και παρότρυνε όλους τους μαθητές να χρησιμοποιηθεί παράλληλα η νέα μέθοδος Μπράιγ. Δυστυχώς όμως, οι Γαλλικές αρχές δεν συμμερίστηκαν τον ενθουσιασμό του καθώς, όταν ο ίδιος παρουσίασε ολόκληρη τη Γαλλική Ιστορία, γραμμένη με την μέθοδο Μπράιγ, απολύθηκε.
Ο ίδιος ο Braille έγινε καθηγητής στο ινστιτούτο, δίδασκε τη μέθοδό του στους μαθητές, η επίσημη μέθοδος όμως, παρέμενε η ανάγλυφη αποτύπωση των γραμμάτων. Ο ίδιος κλήθηκε να παρουσιάσει την μέθοδό του και στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού, το 1834, καθιστώντας την μέθοδο Μπράιγ ακόμα πιο δημοφιλή. Κι όμως. Το Εθνικό Ινστιτούτο για τους Τυφλούς Νέους, υιοθέτησε επίσημα τη μέθοδό του, μόλις το 1854, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Braille και 8 χρόνια μετά την πρώτη επίσημη υιοθέτησή της, από ανάλογη σχολή στην Ολλανδία.
Η μέθοδος Μπράιγ, υιοθετήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, στα τέλη του 19ουαιώνα. Και ο ίδιος ο Braille, πρόσφερε την ευκαιρία σε όλους εκείνους που δεν έχουν την δυνατότητα να δουν, να μπορούν να διαβάζουν, είτε τα νέα, είτε τα διαμάντια της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Πλεόν τα τυφλά άτομα χρησιμοποιούν τους υπολογιστές, διαβάζοντας με την βοήθεια του εργαλείου text to speech. Οι ψηφιακοί αναγνώστες, δηλαδή, που διαβάζουν σε άτομα με μεγάλα προβλήματα όρασης, το περιεχόμενο των ιστοσελίδων ή γενικά, της οθόνης.
Παρόλα αυτά η υπέρμετρη τεχνολογική πρόοδος των ημερών μας δίνει αισιόδοξα μηνύματα στα τυφλά άτομα για την ανακάλυψη νέων ακόμα πιο σύγχρονων μεθόδων διαβάσματος και αντίληψης ιδιαίτερα του ψηφιακού κόσμου
Πληροφορίες από: digitallife.gr
