Με τον όρο Μαύρη Πανώλη ή Μαύρος Θάνατος αναφέρεται η πανδημία των ετών 1348 – 1353, η οποία θεωρείται και η πλέον πιο καταστροφική στην καταγεγραμμένη παγκόσμια ιστορία. Ο συνολικός ανθρώπινος απολογισμός της υπολογίζεται σε 100 έως 200 εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη, στην Ασία και στη βόρεια Αφρική. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι ηφαιστειακή δραστηριότητα ενδέχεται να επιδείνωσε την εξάπλωση αυτής της πανδημίας.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το Ινστιτούτο Leibniz για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Ανατολικής Ευρώπης, στη Λειψία, εξέτασαν παλαιότερα δημοσιευμένα δεδομένα από δακτυλίους δέντρων από οκτώ περιοχές της Ευρώπης καθώς και εκτιμήσεις των επιπέδων θείου που προέρχονται από πυρήνες πάγου στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία και γραπτές αναφορές της εποχής.
Η μελέτη των στοιχείων υποδηλώνει ότι μια ηφαιστειακή έκρηξη ή πιθανώς μια ακολουθία ηφαιστειακών εκρήξεων γύρω στο 1345 μ.Χ., σε άγνωστη τοποθεσία στις τροπικές περιοχές, προκάλεσε έντονο ψύχος για συνεχόμενα χρόνια στη νότια Ευρώπη, που με τη σειρά του οδήγησε στην καταστροφή των καλλιεργειών σε όλη την περιοχή της Μεσογείου. Ο επακόλουθος λιμός είχε ως αποτέλεσμα οι ιταλικές πόλεις-κράτη να εισάγουν σιτηρά από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας τα οποία ενδέχεται να περιείχαν το βακτήριο της πανώλης Yersinia pestis.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η ανθεκτικότητα σε μελλοντικές πανδημίες απαιτεί ολιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος απειλών για την υγεία. Οι σύγχρονες αξιολογήσεις κινδύνου θα πρέπει να ενσωματώσουν γνώσεις από ιστορικά παραδείγματα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ κλίματος, ασθενειών και κοινωνίας.
Naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
