Για χιλιάδες χρόνια το μυστήριο γύρω από την ύπαρξη των Πυραμίδων της Αιγύπτου βασανίζει αρχαιολόγους και επιστήμονες.

Ανά τα χρόνια έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για το πώς κατάφερε ο άνθρωπος να συγκεντρώσει και να μεταφέρει τα υλικά για την κατασκευή τους, πόσο μάλλον εάν αναλογιστεί κανείς ότι στο εσωτερικό τους υπάρχουν κρυμμένοι θάλαμοι και πολλά άλλα.

4.700 χρόνια μετά την κατασκευή τους επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας έκαναν μια επαναστατική ανακάλυψη.

Όλα έχουν να κάνουν με την τοποθεσία. Γιατί να ξοδέψουν τόσα χρόνια για να χτίσουν αυτές τις τεράστιες κατασκευές σε ένα από τα πιο σκληρά περιβάλλοντα επάνω στη Γη;

Αν κοιτάξετε τις πυραμίδες στο Google Maps από ψηλά, βρίσκονται όλες στην ίδια ευθεία, αλλά παραδόξως πέντε μίλια μακριά από το πλησιέστερο υδάτινο σώμα, τον ποταμό Νείλο. Η τελευταία ανακάλυψη έχει αφήσει τους ειδικούς αιγυπτιολόγους μπερδεμένους, αλλά ίσως να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε λίγο περισσότερο τους αρχαίους Αιγυπτίους.

||Εκτιμάται ότι αρχικά είχαν 31 από το σύνολο των πυραμίδων είχαν χτιστεί κατά μήκος ενός παραπόταμου του Νείλου

Υπολογίζεται ότι χρειάστηκαν 1.000 χρόνια για να ολοκληρωθεί η κατασκευή τους

Η ομάδα, με επικεφαλής τον Eman Ghoneim, διαπίστωσε ότι οι Πυραμίδες μπορεί να χτίστηκαν για να δεσπόζουν πάνω από μια πράσινη έκταση κατά μήκος του ποταμού Νείλου πριν από πολλές χιλιετίες.

Ο παραπόταμος του Νείλου

Τα ευρήματα σχετικά με τα δείγματα του εδάφους και οι δορυφορικές εικόνες υποδηλώνουν ότι 31 από τις πυραμίδες χτίστηκαν αρχικά κατά μήκος ενός παραποτάμου μήκους 64 χιλιομέτρων του Νείλου, ο οποίος διέθετε πλούσιο πράσινο που άνθιζε πιο μέσα στην έρημο.

Σήμερα μοιάζει αδιανόητο, αλλά αυτό φαινόταν να ήταν το αρχικό σχέδιο.

Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι αυτό το πράσινο, που οι ερευνητές ονόμασαν Ahramat, ήταν θαμμένο κάτω από την άμμο, πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι πυραμίδες.

Υπολογίζεται ότι χρειάστηκαν 1.000 χρόνια για να ολοκληρωθούν οι κατασκευές και ο παραπόταμος του Νείλου μπορεί να ήταν σημαντικός για τη μεταφορά των απαραίτητων υλικών.

«Πολλές από τις πυραμίδες, που χρονολογούνται στο Παλαιό και το Μέσο Βασίλειο, έχουν διαδρόμους που οδηγούν στον παραπόταμο και καταλήγουν σε ναούς της κοιλάδας, οι οποίοι μπορεί να λειτουργούσαν στο παρελθόν ως λιμάνια του ποταμού κατά μήκος του», αναφέρεται στη νέα μελέτη.

Πιστεύεται ότι μια ξηρασία πριν από περίπου 4.200 χρόνια θα μπορούσε να είναι ο λόγος που αυτός ο παραπόταμος του Νείλου δεν υπάρχει πλέον.

Πηγή: in.gr

Εδώ και καιρό η επιστημονική κοινότητα διαφωνεί για μια σημαντική λεπτομέρεια σχετικά με τον πιο φημισμένο δεινόσαυρο όλων, τον αιμοβώρο T-Rex. Συγκεκριμένα, το debate αφορά τις νοητικές του ικανότητες, με ορισμένους επιστήμονες να πιστεύουν πως ο T-Rex μπορούσε ενδεχομένως να είναι το ίδιο έξυπνος όσο οι σύγχρονες μαϊμούδες και άλλους να θεωρούν ότι δεν ήταν και τόσο… “σπίρτο”.

Τώρα, καθώς η τρέχουσα επιστημονική αντιπαράθεση συνεχίζεται, μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη αμφισβητεί τους εντυπωσιακούς ισχυρισμούς ότι ο διαβόητος δεινόσαυρος μπορεί να ήταν τόσο έξυπνος διανοητικά όσο και τα σύγχρονα πρωτεύοντα θηλαστικά. Συγκεκριμένα, το 2023 δημοσιεύθηκε μια μελέτη που είχε υποστηρίξει ότι η εγκεφαλική επάρκεια του T-Rex θα μπορούσε να συναγωνιστεί εκείνη των σημερινών πιθήκων, προκαλώντας έντονες συζητήσεις μεταξύ των παλαιοντολόγων.

Ο Darren Naish, παλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία, διατύπωσε τη γοητευτική αλλά και τρομακτική ιδέα ότι ο T-Rex μπορεί να διέθετε νοημοσύνη συγκρίσιμη με εκείνη των μπαμπουίνων. «Η προοπτική είναι ταυτόχρονα συναρπαστική και τρομακτική, ενδεχομένως να αναδιαμορφώσει την κατανόησή μας για τη συμπεριφορά των δεινοσαύρων», σημείωσε τότε ο Naish. Ωστόσο, τόνισε ότι τα δεδομένα από διάφορες άλλες μελέτες έρχονται σε έντονη αντίθεση με αυτή τη θεωρία, παρουσιάζοντας μια πιο παραδοσιακή άποψη για τις ικανότητες του δεινοσαύρου.

Τι ισχύει τελικά για τον T-Rex; Ήταν έξυπνος ή όχι;

Μια ολοκαίνουργια έρευνα με επικεφαλής τον Kai Caspar του Πανεπιστημίου Heinrich Heine της Γερμανίας ήρθε να τονίσει πως οι επιστήμονες μάλλον έκαναν λάθος για τον T-Rex. Συγκεκριμένα, επισημαίνει κρίσιμες ατέλειες στη μελέτη του 2023, ιδίως όσον αφορά την εκτίμηση του μεγέθους του εγκεφάλου και της χωρητικότητας των νευρώνων του T-Rex. Η αρχική μελέτη, σύμφωνα με τα ευρήματα του Caspar, υπερεκτίμησε την εγκεφαλική χωρητικότητα του δεινοσαύρου, υποθέτοντας ότι ο εγκέφαλός του καταλάμβανε σχεδόν όλο τον ενδοκρανιακό όγκο του – κάτι σπάνιο μεταξύ των δεινοσαύρων. Επιπλέον, η ομάδα του Caspar υποστηρίζει ότι ο αριθμός των νευρώνων, η κύρια βάση των συμπερασμάτων της μελέτης του 2023, δεν αποτελεί αξιόπιστο μέτρο της νοημοσύνης, επικαλούμενη παραδείγματα από μελέτες πτηνών, όπου τα πτηνά παρουσιάζουν πολύπλοκες γνωστικές συμπεριφορές παρά τον μικρότερο εγκέφαλό τους.

Η νέα αυτή έρευνα όχι μόνο αντικρούει τους προηγούμενους ισχυρισμούς σχετικά με τη νοημοσύνη του T-Rex, αλλά υπογραμμίζει επίσης την πολυπλοκότητα της αξιολόγησης της νοημοσύνης σε εξαφανισμένα είδη. Ο Caspar προτείνει ότι μια πολύπλευρη προσέγγιση, που περιλαμβάνει ανατομικές μελέτες και στοιχεία συμπεριφοράς, είναι απαραίτητη για την πραγματοποίηση πιο τεκμηριωμένων εκτιμήσεων σχετικά με τις γνωστικές ικανότητες των προϊστορικών πλασμάτων.

Ενώ πράγματι κάποια πρόσφατα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο T-Rex μπορεί να είχε κάποιες πιθανές κοινωνικές συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα το κυνήγι σε αγέλες, δεν υποδηλώνουν νοημοσύνη επιπέδου πρωτευόντων.

Η μελέτη αναρτήθηκε στις 26 Απριλίου του 2024 στο The Anatomical Record.

Ένα μοναδικό και ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο εγχείρημα πραγματοποίησαν πριν τρεις Ρώσοι έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ πέφτοντας με αλεξίπτωτα από τη στρατόσφαιρα της Γης στο Βόρειο Πόλο. Πρόκειται για μια αποστολή που χρησίμευσε εκτός των άλλων επίσης ως τεστ ενός νέου συστήματος επικοινωνιών για χρήση στην Αρκτική.

Οι Μιχαήλ Κορνιγένκο, Αλεξάντρ Λίνικ και Ντένις Εφρέμοφ έπεσαν από ένα αεροπλάνο Ilyushin-76, που πετούσε σε ύψος 10,500 μέτρων, και έκαναν για περίπου δυόμισι λεπτά ελεύθερη πτώση πριν ανοίξουν τα αλεξίπτωτά τους χίλια μέτρα πάνω από το έδαφος. Η πτώση τους καταγράφηκε σε ένα εντυπωσιακό βίντεο.

Και οι τρεις υπέστησαν κάποια κρυοπαγήματα στα μάγουλά τους, παρά το γεγονός ότι φορούσαν θερμαινόμενες κάσκες, δήλωσε ο οργανωτής Νικίτα Τσάπλιν. Καθώς έπεφταν με ταχύτητα πάνω από 300 χλμ./ώρα, η θερμοκρασία του αέρα, που ήταν γύρω στους -50 βαθμούς Κελσίου, ήταν αισθητή σαν -70 βαθμοί Κελσίου.

Ο στόχος

Προσγειώθηκαν κοντά στη ρωσική πολική βάση Μπαρνέο, όπου ο Τσάπλιν δήλωσε ότι μπόρεσαν να τροφοδοτήσουν έναν σέρβερ χρησιμοποιώντας γεννήτριες ντίζελ και να συνδεθούν με ένα δορυφόρο. Ο εξοπλισμός είχε ριφθεί νωρίτερα από χαμηλότερο ύψος.

Οι επικοινωνίες στην Αρκτική πιθανολογείται ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία, καθώς χώρες, περιλαμβανομένων της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, ανταγωνίζονται για πόρους, για εμπορικές οδούς και για στρατιωτικό πλεονέκτημα.

Ο Τσάπλιν δήλωσε πως οι Ρώσοι μπόρεσαν να στείλουν δεδομένα μέσω ενός πειραματικού συστήματος, αν και παραδέχθηκε πως σ’ αυτό το σημείο το σύστημα αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δυνατότητες της Iridium Communications Inc, η οποία έχει έδρα τις ΗΠΑ και προσφέρει κάλυψη και των δύο πόλων της Γης. «Φυσικά η λύση μας είναι κάτι πιλοτικό, και πάλι όμως καταφέραμε, από τον σέρβερ μας, να συνδεθούμε με τον δορυφόρο μας και να διαβιβάσουμε δεδομένα», δήλωσε ο Τσάπλιν, ο οποίος είναι εταίρος και συνιδρυτής του ρώσου παρόχου RUVDS.

«Ασφαλώς δεν είναι ακόμα Iridium, όμως κάναμε μερικά μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό ήταν ο στόχος μας – να δούμε κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να κατασκευάσουμε μια λύση χαμηλού κόστους για να έχουμε πρόσβαση από ένα υπολογιστή σε ένα δορυφόρο».

Naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ναι, καλά διαβάσατε. Σε μια πρωτοποριακή μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Λωζάνης και του Πανεπιστημίου της Γενεύης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ενός ανθρώπου και πιο συγκεκριμένα του χαμηλότερου εισοδήματος ενός νοικοκυριού και της επιταχυνόμενης μείωσης της λευκής ουσίας του εγκεφάλου.

Στο σχετικό paper που δόθηκε στη δημοσιότητας, οι ερευνητές επισημαίνουν:

“Αυτή η μελέτη είχε ως στόχο να προσφέρει μια εικόνα στις συσχετίσεις που συνδέουν τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες – το εισόδημα του νοικοκυριού, την τελευταία επαγγελματική θέση και τις κοινωνικοοικονομικές διαδρομές κατά τη διάρκεια της ζωής κάποιου – με τη μικροδομή του εγκεφάλου και τις διανοητικές ικανότητες στη μέση και μετέπειτα ενήλικη ζωή”.

Περνώντας σε λεπτομέρειες, η μελέτη, η οποία ανέλυσε τις μαγνητικές τομογραφίες και τις βαθμολογίες γνωστικών τεστ 751 ατόμων ηλικίας 50 έως 91 ετών, αποκάλυψε ότι η οικονομική στενότητα συνδέεται με ταχύτερη γήρανση της λευκής ουσίας και μειωμένες γνωστικές ικανότητες. Η φθορά αυτή αποτελεί μεν μέρος της φυσικής διαδικασίας γήρανσης, αλλά φαίνεται να επιταχύνεται στα άτομα που ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Εμβαθύνοντας στις ιδιαιτερότητες της δομής του ανθρώπινου εγκεφάλου, η ερευνητική ομάδα υπογράμμισε τη σημασία της λευκής ουσίας, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στη μετάδοση μηνυμάτων και σημάτων σε ολόκληρο τον εγκέφαλο, επηρεάζοντας έτσι τη γνωστική λειτουργία.

Η μελέτη επικεντρώθηκε στη δομική ακεραιότητα του εγκεφάλου, ιδίως στην πυκνότητα των νευριτών που εκτείνονται από τους νευρώνες και στη μυελίνωση αυτών των νευριτών, που βρέθηκαν να υποβαθμίζονται ταχύτερα σε άτομα από νοικοκυριά με χαμηλότερο εισόδημα. Τα αποτελέσματα της νέας αυτής έρευνας είναι μάλιστα πολύ πιο συγκεκριμένα από προηγούμενες μελέτες που αξιολογούσαν κυρίως την επίδραση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης στον συνολικό όγκο του εγκεφάλου.

Παράλληλα, είναι ενδιαφέρον ότι η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι το υψηλότερο οικογενειακό εισόδημα φάνηκε να παρέχει προστατευτική επίδραση έναντι της γνωστικής παρακμής που συνδέεται με τη γήρανση της λευκής ουσίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο πλούτος μπορεί να προσφέρει ένα ρυθμιστικό παράγοντα έναντι των αρνητικών επιπτώσεων των δομικών αλλαγών στον εγκέφαλο.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως οι ερευνητές αναγνωρίζουν κάποιους περιορισμούς της μελέτης τους, όπως η μη συνεκτίμηση όλων των πιθανών παραγόντων επιρροής, συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη. Ωστόσο, το έργο τους θέτει τις βάσεις για μελλοντικές έρευνες με στόχο την κατανόηση και τελικά τον μετριασμό των ζητημάτων υγείας που συνδέονται με την οικονομική στενότητα.

Η έρευνα αναρτήθηκε στο επιστημονικό περιοδικό JNeurosci, με τίτλο ‘The neurobiology of life course socioeconomic conditions and associated cognitive performance in middle to late adulthood’ στις 18 Μαρτίου του 2024. Μπορείτε να τη βρείτε πατώντας εδώ.

Στα παγωμένα, σκοτεινά νερά της Βαλτικής και πιο συγκεκριμένα κοντά στον κόλπο Mecklenburg της Γερμανίας, επιστήμονες ανακάλυψαν ένα κρυμμένο κομμάτι της ιστορίας του ανθρώπου. Σε βάθος 21 μέτρων, βρήκαν μία προϊστορική λίθινη υπερκατασκευή που χρονολογείται πριν 10.000 χρόνια.

Έχει μήκος σχεδόν ενός χιλιομέτρου και αποτελείται από μεγάλους λίθινους όγκους, αποκλείοντας την περίπτωση να πρόκειται για φυσική δομή. Είναι ξεκάθαρα κατασκευασμένο για κάποιο σκοπό, χιλιάδες χρόνια πριν το καταπιεί η θάλασσα.

Γερμανοί γεωφυσικοί θεωρούν πως η δομή είναι ένας τοίχος, ο οποίος ίσως να βοηθούσε τους κυνηγούς που κατοικούσαν εκείνη την περιοχή κατά τη Λίθινη Εποχή. Ονόμασαν την ανακάλυψή τους Blinkerwall.

Η κατασκευή αποτελεί μία από τις αρχαιότερες καταγεγραμμένες ανθρώπινες κατασκευές στη Γη. Είναι σημαντική για να καταλάβουμε τις στρατηγικές και την κίνηση των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της εποχής και θα εμπνεύσει συζητήσεις για την χωροταξική ανάπτυξη στη δυτική Βαλτική.

Το τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά με το πέρασμα χιλιάδων χρόνων και έχει βυθιστεί πλέον κάτω από τη θάλασσα. Οι τεχνολογικές εξελίξεις όμως έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν κρυμμένους “θησαυρούς” στο βυθό. Το Blinkerwall ανακαλύφθηκε με τη χρήση υδροακουστικής απεικόνισης, χρησιμοποιώντας αυτόνομα υποβρύχια και δύτες για να εξερευνηθεί.

Το Blinkerwall αποτελείται από 1.670 βράχους που εκτείνονται σε μήκος 971 μέτρων. Οι βράχοι είναι μικρότεροι τους ενός μέτρου σε ύψος και δύο μέτρων σε πλάτος, έχοντας τοποθετηθεί πλάι-πλάι καθ’ όλο το μήκος της κατασκευής.

Το μικρό ύψος και πλάτος του τοίχου κάνει τους ερευνητές να πιστεύουν πως δεν κατασκευάστηκε ως τείχος άμυνας, ενώ είναι απίθανη και η δημιουργία ενός λιμανιού, αφού οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί πριν 10.000 χρόνια δεν είχαν αναπτύξει τη ναυσιπλοΐα.

Βάσει των πληροφοριών που έχουμε, ο πιο πιθανός λόγος δημιουργίας του Blinkerwall είναι για λόγους κυνηγιού, όπου οδηγούσαν κοπάδια ζώων όπως τάρανδοι και βίσωνες. Τα παγίδευαν ανάμεσα στον τοίχο και στην ακτή για να είναι πιο εύκολο και ασφαλές να τα σκοτώσουν.

Οι ερευνητές υπολογίζουν πως το Blinkerwall βυθίστηκε στη Βαλτική πριν 8.500 χρόνια και έκτοτε έχει διατηρηθεί σε καλή κατάσταση κάτω από τα κύματα.

Η χρονολόγηση και η εκτίμηση της λειτουργίας του Blinkerwall την κάνει μία εκπληκτική ανακάλυψη, όχι μόνο για την ηλικία του αλλά και για την πιθανότητα κατανόησης των πρώτων κοινοτήτων κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Μία τέτοια ανακάλυψη μπορεί να ρίξει φως σε πολλές πτυχές της ζωής των ανθρώπων τότε, ειδικά όσον αφορά την κοινωνικο-οικονομική πολυπλοκότητα της κοινωνίας τους.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο PNAS.

Πηγή: unboxholics.com

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Global and Planetary Change» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός τεράστιου υποθαλάσσιου φαραγγιού στην ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα. Οι ερευνητές περιγράφουν ένα φαράγγι σε σχήμα U που βρίσκεται 120 χλμ. νότια της Κύπρου, στα βάθη της Λεκάνης του Λεβάντε. Το φαράγγι έχει βάθος 500 μέτρα και πλάτος 10 χλμ. και βρίσκεται κοντά σε ένα υποθαλάσσιο όρος που ονομάζεται Ερατοσθένης και έτσι οι ερευνητές αποφάσισαν να το ονομάσουν Φαράγγι Ερατοσθένης.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το φαράγγι σχηματίστηκε πριν από περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια όταν η πύλη του Γιβραλτάρ μεταξύ του Ατλαντικού Ωκεανού και της Μεσογείου στένεψε και τελικά έκλεισε λόγω μετατοπίσεων στις τεκτονικές πλάκες.

Η Μεσόγειος Θάλασσα απομονώθηκε από τον ωκεανό και τελικά στέγνωσε για περίπου 700.000 χρόνια αφήνοντας πίσω της μια τεράστια έκταση αλατιού πάχους έως 3 χιλιομέτρων σε ορισμένα μέρη.

Πηγή: Naftemporiki.gr