Oropouche: Ο μυστηριώδης «ιός νωθρότητας» χωρίς θεραπεία
Μέχρι πρόσφατα, ο ιός Oropouche ήταν μια σχετικά άγνωστη ασθένεια που περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό στη λεκάνη του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική. Αλλά από τα τέλη του 2023, ο ιός εξαπλώνεται πέρα από το συνηθισμένο εύρος του.
Έχει ήδη προκαλέσει περισσότερα από 8.000 κρούσματα της νόσου –συχνά γνωστή με το παρατσούκλι του «πυρετός νωθρότητας»– σε πέντε χώρες κατά τους πρώτους επτά μήνες του 2024. Ο ιός προκάλεσε επίσης πρόσφατα το θάνατο δύο γυναικών στη Βραζιλία και τους πιθανούς θανάτους σε δύο αγέννητα παιδιά.
Η ταχεία αύξηση των κρουσμάτων Oropouche, η οποία εξαπλώνεται από τα έντομα που τσιμπούν, οδήγησε τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των Ηνωμένων Πολιτειών να εκδώσουν συμβουλευτική ειδοποίηση υγείας στους γιατρούς στις ΗΠΑ. Τα πρώτα κρούσματα του ιού στην Ευρώπη εντοπίστηκαν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2024 σε ταξιδιώτες που είχαν μολυνθεί κατά την επίσκεψή τους στη Βραζιλία και την Κούβα.
Τι είναι αυτός ο μυστηριώδης ιός, από πού προήλθε και γιατί προκαλεί ανησυχία;
Τι είναι ο ιός Oropouche;
Το Oropouche είναι ένας ιός ενδημικός στην περιοχή του Αμαζονίου της Νότιας Αμερικής που μεταδίδεται από το δάγκωμα των εντόμων.
Ο ιός προκαλεί μια πυρετώδη ασθένεια στους ανθρώπους, αλλά βρίσκεται επίσης σε πολλά ζώα, συμπεριλαμβανομένων των πιθήκων, των μαρμοσετών και των νωθρών, μαζί με μια σειρά από διαφορετικά έντομα.
Πώς εξαπλώνεται ο ιός;
Το Oropouche μεταδίδεται όταν ένα άτομο ή ένα ζώο τσιμπηθεί από έντομα που μεταφέρουν τον ιό. Θεωρείται ότι εξαπλώνεται πιο συχνά από το είδος της σκνίπας Culicoides paraensis σε μέγεθος κεφαλής καρφίτσας, το οποίο είναι άφθονο σε μεγάλα τμήματα της Αμερικής. Αλλά ο ιός μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω τσιμπημάτων από τα κουνούπια Culex quinquefasciatus και Ochlerotatus serratus.
Δεν έχει παρατηρηθεί άμεση μετάδοση του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Μόλις εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος μπορεί γρήγορα να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα και μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό για να εισέλθει στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Φαίνεται να συσσωρεύεται ιδιαίτερα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο ήπαρ.
Ο ίδιος ο ιός φέρει ένα μόνο σκέλος γενετικού υλικού γνωστό ως RNA που είναι ενθυλακωμένο μέσα σε ένα προστατευτικό κέλυφος πρωτεΐνης. Θεωρείται ότι χρησιμοποιεί μια προσέγγιση «δούρειου ίππου» μια φορά στην κυκλοφορία του αίματος, εισχωρώντας μέσα στα ανοσοκύτταρα γνωστά ως φαγοκύτταρα, επιτρέποντάς του στη συνέχεια να περάσει απαρατήρητα γύρω από το σώμα για να φτάσει στους ιστούς και τα όργανα που στοχεύει, όπου στη συνέχεια μολύνει κύτταρα και αντιγράφεται. .
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σημαίνουν ότι ο ιός είναι πιθανό να συνεχίσει να επεκτείνεται πέρα από το ιστορικό του εύρος στη Νότια Αμερική.
Από πού προέρχεται το Oropouche;
Ο ιός πήρε το όνομά του από το χωριό όπου καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα. Το 1955, ο ιός απομονώθηκε από το αίμα ενός πυρετώδη 24χρονου εργάτη στο δάσος στην κοινότητα Vega de Oropouche στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο.
Έκτοτε, ο ιός ευθύνεται για σποραδικά κρούσματα σε όλο τον βραζιλιάνικο Αμαζόνιο, με ορισμένα να αναφέρουν ότι έφτασαν τα 100.000 κρούσματα. Συνολικά, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι έχουν διαγνωστεί περισσότερες από 500.000 περιπτώσεις, αλλά αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι υποεκτιμημένος λόγω λανθασμένης διάγνωσης, καθώς πολλά από τα συμπτώματα είναι παρόμοια με άλλες ασθένειες που προκαλούν πυρετό.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, άρχισαν να αναφέρονται εστίες του ιού στον Παναμά, το Περού και τον Ισημερινό. Αλλά από το 2000, ο αριθμός των χωρών που ανέφεραν τον ιό έχει αυξηθεί και περιλαμβάνει τη Βολιβία, την Κολομβία, τον Ισημερινό και τη Γαλλική Γουιάνα.
Τι οδήγησε στα πιο πρόσφατα κρούσματα;
Στα τέλη του 2023, άρχισαν να εμφανίζονται μεγάλα κρούσματα στη λεκάνη του Αμαζονίου, όπου ο ιός ήταν ήδη ενδημικός, και σε νέες περιοχές της Νότιας Αμερικής. Τον Ιούνιο του 2024, η Κούβα επιβεβαίωσε κρούσματα του ιού.
Από την 1η Ιανουαρίου έως τις 20 Ιουλίου 2024, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατέγραψε 8.078 κρούσματα Oropouche. Η πλειοψηφία – 7.284 συμπεριλαμβανομένων των δύο θανάτων – ήταν στη Βραζιλία, με τη Βολιβία να καταγράφει 356, το Περού ανέφερε 290, την Κολομβία με 74 και την Κούβα με 74.
Το πιο ανησυχητικό για τους αξιωματούχους δημόσιας υγείας είναι ότι ένας αυξανόμενος αριθμός κρουσμάτων εμφανίζεται τώρα σε περιοχές εκτός της Αμαζονίας και έχουν τεκμηριωθεί σε 10 πολιτείες εκτός της περιοχής του Αμαζονίου στη Βραζιλία, καθώς και στην Κούβα.
Πρόσφατη αδημοσίευτη ανάλυση του ιού πίσω από τα τελευταία ξεσπάσματα υποδηλώνει ότι ο γενετικός του κώδικας έχει υποστεί κάποια αναδιάταξη που οδήγησε στην αποτελεσματικότερη αναπαραγωγή του στα κύτταρα των μολυσμένων ατόμων. Αυτό σημαίνει ότι ο ιός μπορεί να παράγει πολύ υψηλότερους αριθμούς από τον εαυτό του μόλις μολύνει ένα κύτταρο και κατασχέσει τον κυτταρικό μηχανισμό.
Αυτό όχι μόνο θα επέτρεπε στον ιό να προκαλέσει δυνητικά πιο σοβαρή ασθένεια σε μολυσμένα άτομα, αλλά αυξάνει επίσης τις πιθανότητες να δαγκώσουν τα έντομα να μαζέψουν τον ιό όταν ταΐζουν και τον μεταδίδουν.
Ενώ η ικανότητα του ιού να κρύβεται μέσα στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος σημαίνει ότι θα μπορούσε να παραμείνει σχετικά κρυμμένος από το αμυντικό σύστημα του οργανισμού, υπάρχουν ορισμένα σημάδια ότι ο ιός μπορεί να είναι πιο ανθεκτικός στην ανοσολογική απόκριση ατόμων που είχαν μολυνθεί προηγουμένως με το Oropouche.
Οι επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι η αυξημένη αστική ανάπτυξη σε περιοχές που κάποτε ήταν δασικές μπορεί επίσης να παίζει ρόλο στις νέες εστίες. Λένε ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αυξάνουν τον αριθμό των περιοχών όπου μπορούν να ζήσουν τα έντομα που μεταδίδουν τον ιό, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιός είναι πιθανό να συνεχίσει να επεκτείνεται πέρα από το ιστορικό του εύρος στη Νότια Αμερική.
Ποια είναι τα συμπτώματα του Oropouche;
Ο ιός προκαλεί πυρετό που μοιάζει με γρίπη σε μολυσμένα άτομα, μαζί με πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους, δύσκαμπτες αρθρώσεις, ναυτία, ρίγη, ευαισθησία στο φως και έμετο. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει μηνιγγίτιδα. Σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με άλλες ασθένειες που μεταδίδονται από τα κουνούπια, όπως ο δάγκειος πυρετός, η τσικουνγκούνια, ο Ζίκα και η ελονοσία.
Σύμφωνα με το CDC, τα συμπτώματα ξεκινούν συνήθως τρεις έως 10 ημέρες μετά το δάγκωμα και διαρκούν τρεις έως έξι ημέρες. Τα συμπτώματα μπορεί να επανεμφανιστούν μερικές ημέρες ή εβδομάδες αργότερα σε έως και 60% των ασθενών και τείνουν να είναι παρόμοια στην υποτροπή. Δεν είναι σαφές τι προκαλεί αυτές τις υποτροπές. θα μπορούσε να είναι η ίδια μόλυνση που επανεμφανίζεται ή άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με υψηλό επιπολασμό εντόμων που μεταφέρουν ιούς να μολυνθούν ξανά.
Πόσο θανατηφόρος είναι ο πυρετός Oropouche;
Στις 25 Ιουλίου, οι αρχές στη Βραζιλία κατέγραψαν τους γνωστούς πρώτους θανάτους από τον πυρετό Oropouche. Οι δύο γυναίκες ήταν ηλικίας 21 και 24 ετών, χωρίς καμία προϋπάρχουσα κατάσταση υγείας.
Έκθεση του Υπουργείου Υγείας της Βραζιλίας πρότεινε επίσης ότι ο ιός θα μπορούσε να μεταδοθεί από έγκυες γυναίκες στα έμβρυά τους και ανέφερε το θάνατο ενός αγέννητου παιδιού. Έχει επίσης αναφέρει μια αποβολή που σχετίζεται με λοίμωξη από Oropouche. Τέσσερις περιπτώσεις νεογνών με μικροκεφαλία – ένα γενετικό ελάττωμα όπου το κεφάλι του μωρού είναι μικρότερο από το αναμενόμενο – αναφέρθηκαν επίσης ότι σχετίζονται με τον ιό.
Ωστόσο, οι επιπτώσεις του Oropouche στις εγκυμοσύνες και στα αγέννητα παιδιά παραμένουν αναπόδεικτες και διερευνώνται.
Γιατί είναι γνωστός ως πυρετός νωθρότητας;
Ενώ τα πρώτα άγρια ζώα που βρέθηκαν να μεταφέρουν τον ιό ήταν μαϊμούδες που ουρλιάζουν, το 1960 απομονώθηκε επίσης από έναν νωθρό λαιμό στη Βραζιλία.
Αλλά ο κύριος άγριος ξενιστής του ιού δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. Αρκετά άγρια ζώα έχει βρεθεί ότι μεταφέρουν τον ιό, συμπεριλαμβανομένων αρκετών πρωτευόντων και νωθρών με τρία δάχτυλα.
Ωστόσο, μια σειρά από άλλα άγρια ζώα πιστεύεται ότι μεταφέρουν τον ιό. Και ο κύριος άγριος ξενιστής του ιού δεν έχει ακόμη εντοπιστεί.
Τι θεραπεία είναι διαθέσιμη;
Ένα άρθρο στο ακαδημαϊκό περιοδικό The Lancet Microbe ταξινομεί τα κρούσματα του πυρετού Oropouche ως «αναδυόμενη απειλή για την παγκόσμια υγεία» και προειδοποιεί για την έλλειψη έρευνας για νέες θεραπείες.
Άλλοι ερευνητές έχουν υπογραμμίσει την «επείγουσα ανάγκη για αποτελεσματικά εμβόλια» κατά του Oropouche. Ενώ εμβόλια δοκιμάζονται σε ζωικά μοντέλα, δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα ή γνωστό ότι είναι αποτελεσματικά σε ανθρώπους.
Επί του παρόντος δεν υπάρχουν ειδικές θεραπείες για τη νόσο.
Ο Παναμερικανικός Οργανισμός Υγείας συνιστά ανάπαυση, υγρά και παυσίπονα ως την καλύτερη θεραπεία για τα συμπτώματα.
Το υπουργείο Υγείας της Βραζιλίας λέει ότι «οι ασθενείς πρέπει να ξεκουράζονται, με συμπτωματική θεραπεία και ιατρική παρακολούθηση».
Οποιοσδήποτε έχει μολυνθεί θα πρέπει επίσης να συνεχίσει να χρησιμοποιεί εντομοαπωθητικά, για να μειώσει την πιθανότητα να τσιμπηθεί από έντομα, τα οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους ανθρώπους.
Μπορεί να προληφθεί το Oropouche;
Χωρίς εμβόλια για τον έλεγχο των λοιμώξεων, ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούν οι άνθρωποι από το Oropouche είναι να αποφύγουν το τσίμπημα από σκνίπες και κουνούπια. Οι υγειονομικές αρχές προτείνουν τη χρήση λεπτών διχτυών σε πόρτες και παράθυρα. Καθώς η σκνίπα που μεταφέρει την ασθένεια είναι μικρότερη από τα κουνούπια, οι τυπικές κουνουπιέρες πιστεύεται ότι είναι λιγότερο αποτελεσματικές.
Φορώντας ρούχα που καλύπτουν τα χέρια και τα πόδια και η χρήση εντομοαπωθητικών μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προστασία από δαγκώματα.
Πηγή: BBC
