Nέα τεχνολογία συστήματος κάμερας αναμένεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι οικολόγοι και οι κινηματογραφιστές κατανοούν και οπτικοποιούν το πώς αντιλαμβάνονται διάφορα ζώα τα χρώματα, στα φυσικά τους ενδιαιτήματα.
Επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο Plos Biology ήταν η Vera Vasas από το University of Sussex της Μεγάλης Βρετανίας. Συνεργάστηκε με ερευνητές από το Hanley Color Lab στο George Mason University των ΗΠΑ.
Δημιούργησαν μια κάμερα με σύστημα υπερφασματικής απεικόνισης, τεχνική που μπορεί να ‘συλλάβει’ ίσα μήκη κύματος φωτός, πέραν του ορατού και του υπεριώδους φάσματος.
Τη συνδύασαν με λογισμικό που εκτιμά τα χρώματα που μπορεί να δει κάθε ζώο, με ακρίβεια ποσοστού μεγαλύτερου του 92%.
Ιδού το αποτέλεσμα.
Στο βίντεο αυτό, βλέπετε πώς βλέπει μια κάμπια και μια αράχνη όπως τις βλέπει μια μέλισσα, τον ουρανό όπως τον βλέπουν οι ατριχόρνιθες (πτηνά γνωστά για την ικανότητες τους να μιμούνται φωνές άλλων πουλιών) και τελικά πώς αντιλαμβάνονται το ίδιο χρώμα άνθρωποι, μέλισσες, σκύλοι και παγόνια.
Θα δείτε και πώς φαίνεται στα πουλιά το αντιηλιακό που βάζουμε στο δέρμα μας, όπως και πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς, τα πτηνά, ένα ποντίκι και μια μέλισσα το γρασίδι.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΛΥΣΑΝ ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ
Έως τώρα οι επιστήμονες δεν είχαν αποκωδικοποιήσει τους μοναδικούς οπτικούς κόσμους διαφόρων ειδών. Ήξεραν πως κάθε ζώο έχει το μοναδικό σετ φωτοδεκτών, ως εκ τούτου αντιλαμβάνεται τα χρώματα διαφορετικά και μπορούσαν να συμπεράνουν στατικές σκηνές από την οπτική κάθε ζώου.
Πολλά, όπως οι μέλισσες και μερικά πουλιά, αντιλαμβάνονται χρώματα πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, όπως το υπεριώδες φως.
Αυτή η διαφορά πηγάζει από τους ποικίλους φωτοϋποδοχείς στα μάτια τους.
«Παρέμενε άγνωστη η αντίληψη τους επί κινούμενων αντικειμένων, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για εκείνα αφού τα βοηθά να βρουν τροφή, να επιλέξουν σύντροφο και να αποφύγουν θηρευτές», όπως είπε ο βιολόγος του George Mason University και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Daniel Hanley.
Οι προσπάθειες έπεφταν πάνω σε εμπόδια όπως οι χρονοβόρες διαδικασίες, οι συγκεκριμένες απαιτήσεις φωτισμού και η αδυναμία καταγραφής της κίνησης των ειδών.
Η νέα τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν πώς πραγματικά τα κάνουν όλα αυτά, ώστε και να τα προστατεύσουν.
«Πήγαμε σε εξωτερικούς χώρους για να κινηματογραφήσουμε τα πουλιά στα δέντρα και μόνο τότε καταλάβαμε πόσο φωτεινός είναι ο ουρανός με τα χρώματα του υπεριώδους φωτός. Έχει διαφορετικό χρώμα για τα περισσότερα ζώα από αυτό που έχει για εμάς», εξήγησε η Vera Vasas.
Οι συγγραφείς της εργασίας είπαν και ότι 160.000.000 πουλιά πεθαίνουν κάθε χρόνο, σε πρόσκρουση με την επιφάνεια τζαμιών που έχουν για προσόψεις ή για μπαλκόνια κτίρια. Άρα υπήρχε ανάγκη να βρεθεί ένας τρόπος να προστατευτούν.
Υπάρχουν μεν, αυτοκόλλητα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σε αυτές τις επιφάνειες που απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία, αλλά επειδή δεν μπορούμε να τη δούμε είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε πώς ακριβώς επηρεάζονται τα πτηνά.
«Με τη νέα τεχνολογία μπορούμε να δούμε τώρα, τι βλέπουν τα πουλιά» εξήγησε ο Hanley. Σε εκείνον ανήκει η φωτογραφία που ακολουθεί και δείχνει πώς βλέπουμε εμείς, oι σκύλοι, οι μέλισσες και τα παγόνια τα φτερά των τελευταίων.
Εν ολίγοις, αυτό το πρωτοποριακό σύστημα κάμερας όχι μόνο σηματοδοτεί μια τεχνολογική ανακάλυψη, αλλά σηματοδοτεί επίσης ένα νέο κεφάλαιο στην κατανόησή μας για το ζωικό βασίλειο, φέρνοντάς μας πιο κοντά στο να βιώσουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους.
