Καθώς η ανθρωπότητα προσδίδει ψηφιακή τεχνολογία σε κάθε δραστηριότητα της και σε ολοένα και περισσότερα αντικείμενα που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητας της ο όγκος των δεδομένων που απαιτείται η αποθήκευση τους αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς. Δημιουργούνται συνεχώς τεραστίων διαστάσεων εγκαταστάσεις, τα αποκαλούμενα data centers, όπου συστοιχίες διακομιστών (servers) υποδέχονται και αποθηκεύουν τα ψηφιακά δεδομένα της ανθρωπότητας. Ακόμη και η (φαινομενικά) άυλη αποθήκευση στα «υπολογιστικά νέφη» (cloud computing) δεν μπορεί να διαχειριστεί πλέον τον όγκο των δεδομένων.
Ο ειδικοί λένε ότι μέχρι το 2025 θα έχει αυξηθεί κατά 300% ο όγκος των δεδομένων προς αποθήκευση και δεν υπάρχει αυτή την στιγμή χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ενώπιον μιας «παγκόσμιας κρίσης αποθήκευσης δεδομένων» όπως την χαρακτηρίζουν. Η κατασκευή και χρήση ολοένα και περισσότερων διακομιστών και η δημιουργία ολοένα και μεγαλύτερων data centers δεν αποτελεί βιώσιμη λύση ούτε οικονομικά αλλά και ενεργειακά αφού κάθε data center αποτελεί μια τεράστια «ρουφήχτρα» ηλεκτρικής ενέργειας με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται και για το περιβάλλον.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Aston στη Βρετανία αναπτύσσουν μια επαναστατική τεχνολογία με την οποία θα δημιουργούνται επιφάνειες που θα ενσωματώνουν νανοκανάλια πλάτους δέκα χιλιάδες φορές μικρότερου από αυτό μιας ανθρώπινης τρίχας. Αυτά τα κανάλια θα λειτουργούν ως αποθηκευτικοί χώροι δεδομένων δίνοντας αν πράγματι τελικά κατασκευαστούν και λειτουργήσουν αποτελεσματικά μια πολύ ικανοποιητική λύση προσφέροντας αρκετό χρόνο στην επιστημονική κοινότητα για να βρει πιο οργανωμένες και με μεγάλη προοπτική χρόνου μεθόδους αποθήκευσης δεδομένων.
Πηγή: Naftemporiki.gr
