30/04/2025

Η εκπληκτική φωτογραφία της NASA που ο ναός του Σουνίου «φωτίζει» όλο τον Γαλαξία

Μια φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε στις 8 Ιουνίου από τον Αλέξανδρο Μαραγκό «δανείστηκε» η NASA για να… δείξει τον Γαλαξία μας!

Η φωτογραφία αυτή δείχνει στο βάθος αριστερά τον φωτισμένο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και σε όλο το υπόλοιπο τμήμα της έχει χαρτογραφηθεί ο Γαλαξίας στον οποίο βρίσκεται και η Γη μας.

Οι ακτίνες που βλέπετε στον Ναό, προέρχονται από τον φωτισμό του και είναι εντυπωσιακό ότι αντανακλώνται και στη θάλασσα! Όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα της NASA ο ναός του Σουνίου μοιάζει με φάρο και τα φώτα του φαίνονται να επισημαίνουν σημεία στον ουρανό!

Για παράδειγμα η μεγάλη ακτίνα προς τα δεξιά «οδηγεί» στο Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας (Lagoon Nebula) που είναι ένα διάχυτο νεφέλωμα, βρίσκεται στον αστερισμό του Τοξότη (στην κεντρική ζώνη του Γαλαξία μας) και είναι ορατό με γυμνό μάτι υπό καλές συνθήκες ορατότητας.

Άλλη ακτίνα «οδηγεί» στο σμήνος της Αγριόπαπιας που βρίσκεται στον αστερισμό της Ασπίδας σε απόσταση περίπου 6.200 ετών φωτός. Περιλαμβάνει 2.900 άστρα (ηλικίας περίπου 220 εκατομμυρίων ετών) και ονομάστηκε έτσι διότι τα λαμπρότερα άστρα του σχηματίζουν ένα τρίγωνο, σαν το σχηματισμό πτήσης των αγριόπαπιων! Παράλληλα όμως, όπως γίνεται σαφές, άλλες ακτίνες από τον Ναό Ποσειδώνα δείχνουν σε άλλα σημεία του Γαλαξία μας!

Δείτε τη φωτογραφία με τη χαρτογράφηση του Γαλαξία μας:

Βίντεο: Ο Ερμής περνά μπροστά από τον Ήλιο σαν μυγάκι δίπλα σε λάμπα

Το πελώριο μέγεθος του Ήλιου συγκριτικά με τον μικρότερο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος αποτυπώνεται σε θεαματικό βίντεο που δημοσιοποίησε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA.

Το ευρωπαϊκό σκάφος Solar Orbiter είχε τη σπάνια ευκαιρία να απαθανατίσει τον μικροσκοπικό Ερμή την ώρα που περνούσε μπροστά από τον γιγάντιο δίσκο του Ήλιου.

Το πέρασμα του Ερμή, ή «διάβαση» στην αστρονομική ορολογία, θα βοηθήσει στο καλιμπράρισμα των οργάνων του Solar Orbiter, το οποίο κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο.

Η διάβαση της 3ης Ιανουαρίου καταγράφηκε από αρκετά όργανα του σκάφους, αναφέρει η ESA σε ανακοίνωσή της.

Σε βίντεο που τραβήχτηκε με το όργανο EUI, το οποίο παρακολουθεί τον Ήλιο στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος, ο Ερμής εμφανίζεται ως κατάμαυρη κουκίδα που περνά μπροστά από τον ηλιακό δίσκο.

Ο μικρός πλανήτης διακρίνεται καλύτερα αφού βγει από τον δίσκο, με φόντο ένα γιγάντιο πίδακα πλάσματος που θα μπορούσε να καταπιεί ολόκληρη τη Γη.

Σε μια άλλη εικόνα από την κάμερα PHI, ο περαστικός Ερμής είναι εμφανώς μικρότερος από τις ηλιακές κηλίδες που σημαδεύουν το πρόσωπο του άστρου.

O πλανήτης διακρίνεται ως περαστική κουκίδα κάτω δεξιά (ESA & NASA/Solar Orbiter/PHI Team)

Το γεγονός ότι ο Ερμής εμφανίζεται κατάμαυρος, φωτισμένος από πίσω, επιτρέπει στην ESA να μηδενίσει τα όργανα του σκάφους με βάση το απόλυτο μαύρο, εξηγεί η ανακοίνωση.

Οι διαβάσεις των πλανητών μπροστά από τον Ήλιο αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για την αστρονομία εδώ και αιώνες.

Ο Ερμής μόλις που διακρίνεται κάτω και δεξιά σε βίντεο από το όργανο SPICE του Solar Orbiter (ESA & NASA/Solar Orbiter/SPICE Team)

Toν 17o αιώνα, παρατηρήσεις μιας σπάνιας διάβασης της Αφροδίτης επέτρεψαν για πρώτη φορά στους αστρονόμους να μετρήσουν την απόσταση της Γης από τον Ήλιο.

Παρατηρητές που παρακολουθούσαν τη διάβαση από διαφορετικές περιοχές της Γης έβλεπαν το φαινόμενο να αρχίζει και να τελειώνει με μια μικρή χρονική απόκλιση. Η διαφορά αυτή επιτρέπει τον υπολογισμό της απόστασης μέχρι τον Ήλιο με μεθόδους τριγωνομετρίας.

Σήμερα, οι διαβάσεις των πλανητών του Ηλιακού Συστήματος δεν έχουν την ίδια σημασία.

Όμως το φαινόμενο της διάβασης αξιοποιείται για τον εντοπισμό εξωπλανητών.

Ένας μεγάλος πλανήτης που περνά μπροστά από το μητρικό του άστρο μειώνει ανεπαίσθητα το αστρικό φως που φτάνει μέχρι τη Γη. Το παροδικό αυτό σκοτείνιασμα αποκαλύπτει την παρουσία του πλανήτη.

Χάρη στη λεγόμενη μέθοδο της διάβασης, οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει μέχρι σήμερα χιλιάδες πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

Πηγή: in.gr

ΙδΕΚ: Δύο νέες προσκλήσεις €6 εκατ. για ενίσχυση των κυπριακών επιχειρήσεων

«Έρευνα στις Επιχειρήσεις»: Στόχος η εντατικοποίηση της συμμετοχής των κυπριακών επιχειρήσεων σε δραστηριότητες Ε&Κ, με προϋπολογισμό ειδικά για επιχειρήσεις χωρίς προηγούμενη ουσιαστική συμμετοχή

Δύο νέες προσκλήσεις με συνολικό προϋπολογισμό €6 εκατ. ανακοινώνει το Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΙδΕΚ), συνεχίζοντας την έμπρακτη στήριξή του προς το οικοσύστημα Έρευνας και Καινοτομίας της Κύπρου.

Οι προσκλήσεις εντάσσονται στο Πρόγραμμα «Έρευνα στις Επιχειρήσεις» του ΙδΕΚ και αποτελούν ευκαιρία για μικρές, μεσαίες και μεγάλες κυπριακές επιχειρήσεις να δημιουργήσουν νέα ή ουσιαστικά βελτιωμένα προϊόντα, υπηρεσίες ή μεθόδους παραγωγής υψηλής προστιθέμενης αξίας. Απώτερος σκοπός του Προγράμματος είναι η εντατικοποίηση της συμμετοχής των κυπριακών επιχειρήσεων σε δραστηριότητες Έρευνας και Ανάπτυξης.

Με στόχο την ενίσχυση της ικανότητας μεγαλύτερου αριθμού επιχειρήσεων να καινοτομούν, θα διατεθεί προϋπολογισμός ύψους €1 εκατ. σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν προηγουμένως υποβάλει προτάσεις ως Ανάδοχοι Φορείς στο ΙδΕΚ στο πλαίσιο των Προγραμμάτων Ε&Κ του Ιδρύματος.

Η μέγιστη χρηματοδότηση ανά έργο ανέρχεται σε €200.000.

Η υποβολή προτάσεων γίνεται μέσω της πύλης IRIS του ΙδΕΚ και η καταληκτική ημερομηνία είναι η 24η Απριλίου 2023 και ώρα 13:00. Σημειώνεται ότι οι προσκλήσεις χρηματοδοτούνται από τον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας του Next Generation EU.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκέπτονται την ιστοσελίδα του ΙδΕΚ, www.research.org.cy ή να επικοινωνούν με το Κέντρο Εξυπηρέτησης Συνεργατών του Ιδρύματος, στο τηλ.: 22205000.

Κριμιζής: “Το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιστεί πριν τη Γη – Θα υπάρξει πυρηνικός πόλεμος”

Ο ακαδημαϊκός, διαστημικός ερευνητής Σταμάτης Κριμιζής ήταν καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στο «Ενώπιος Ενωπίω» στο βράδυ της Πέμπτης, όπου μίλησε για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη ζωή, ενώ απάντησε και στο ερώτημα σχετικά με το μέλλον των ανθρώπων στον πλανήτη.

“Οπωσδήποτε υπάρχει ημερομηνία λήξης (της Γης), αλλά είναι πάρα πολύ μακριά, 2-3 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα το ανθρώπινο είδος έχει δυσκολία να διαρκέσει αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια. Νομίζω ότι είναι μια γενική γνώμη ότι το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιστεί πριν από τον πλανήτη. Τα δεδομένα δεν είναι ευχάριστα. Αναφερθήκατε ήδη στην κλιματική αλλαγή. Υπάρχουν ορισμένοι πολιτικοί που δεν την πιστεύουν”, ανέφερε αρχικά.

“Η ανθρωπότητα όταν φτάσει στο χείλος του γκρεμού καταλαβαίνει ότι πρέπει να κάνει πίσω και έχει μια εφευρετικότητα. Το δεύτερο είναι ότι θα υπάρξει ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ημερομηνία λήξης της Γης εξαρτάται από τον Ήλιο γιατί πια ξέρουμε για τη ζωή και τον θάνατο των αστέρων. Έχουμε ακόμα 2-3 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής πριν γίνει η τελική έκρηξη που θα διαλύσει τους εσωτερικούς πλανήτες”, συνέχισε ο ίδιος.

Σταμάτης Κριμιζής: “Στατιστικά υπάρχει ζωή αλλού, έχουμε ενδείξεις όχι αποδείξεις”

Ο Σταμάτης Κριμιζής έδωσε την απάντηση και για το ερώτημα που έχει πυροδοτήσει κύμα θεωριών συνωμοσίας. Υπάρχουν εξωγήινοι;

“Στατιστικά υπάρχει ζωή αλλού. Έχουμε ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις. Αρχίζουμε από κοντά, από το ηλιακό μας σύστημα. Τώρα υπάρχει υψηλόβαθμη γνώση για το δικό μας ηλιακό σύστημα. Και ξέρετε, ο δικό μας γαλαξίας ένας από δύο τρισεκατομμύρια γαλαξίες. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 43 δισεκατομμύρια πλανήτες οι οποίοι έχουν παρόμοιες συνθήκες με την γη”, είπε χαρακτηριστικά.

Και συνέχισε λέγοντας: “Σε μια παρατήρηση σε εξωπλανήτη βρέθηκαν υδρατμοί. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως υπάρχει νερό σε εξωπλανήτες. Ξέρετε, το σύνθημα της εξερεύνησης πλανητικού μας συστήματος που είχαμε τοποθετήσει, ήταν, “κοιτάξτε το νερό”. Γιατί το νερό είναι η ζωή. Το ξέραμε για την γη, αλλά δεν γνωρίζαμε που αλλού υπάρχει. Έκτοτε, ανακαλύψαμε ότι υπάρχει νερό στον Δία, υπάρχουν ωκεανοί στα φεγγάρια του Δία, υπάρχουν ωκεανοί στα φεγγάρια του Κρόνου, υπάρχει νερό στις ατμόσφαιρες των απωτέρων πλανητών, ακόμη και παγωμένο νερό στον Πλούτωνα. Το εξερευνήσαμε μόλις πριν από 7 χρόνια για πρώτη φορά και υπάρχουν παγωμένες λίμνες. Το νερό ότι υπάρχει παντού.

Άρα αυτό, μας δείχνει πως υπάρχει ζωή κι αλλού, αλλά δεν μπορούμε να απαντήσουμε αν υπάρχει έλλογη ζωή, γιατί θα πρέπει να σκεφτόμαστε τις αποστάσεις. Νομίζαμε ότι όριο του γαλαξία ήταν στα 750 εκατομμύρια χλμ., μέχρι εκεί που είναι ο Δίας. Με το “Voyager” βρήκαμε ότι είναι στα 18,2 δισεκατομμύρια χλμ, έπειτα από 35 χρόνια. Δηλαδή από το 1977 που ταξιδεύει το διαστημόπλοιο σε 71000 χλμ την ώρα και μετά από 23 χρόνια που περάσαμε τον τελευταίο μεγάλο πλανήτη, που είναι ο Ποσειδώνας και να μπούμε στον γαλαξία”.

Σταμάτης Κριμιζής: “Τα UFO είναι οπτικές απάτες”

“Δεν πιστεύω στα UFO. Η απάντηση βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα και παρατηρήσεις. Όσες φορές υπήρξαν επιστημονικά δεδομένα με παρατηρήσεις και όργανα απεδείχθη ότι ήταν οπτικές απάτες. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, ότι πριν υπάρξει η ανθρωπότητα, τα τελευταία 2-3 εκατομμύρια χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτισμός μας είναι τις τελευταίες εκατονταετίες, ότι πιθανόν να μην πέρασε κάποιο διαστημόπλοιο, αλλά αυτά που ξέρουμε για τις παρατηρήσεις, λένε ότι δεν υπήρξε ποτέ μια παρατήρηση από εξωγήινο”, ανέφερε.

Ακολουθήστε το News247.gr

Déjà vu: Μια εγκεφαλική λειτουργία που για καιρό είχαμε παρερμηνεύσει

Déjà vu. Όταν μας συμβαίνει, για κλάσματα του δευτερολέπτου μας κατακλύζει ένα κάπως απόκοσμο συναίσθημα. Μοιάζει με μια στιγμή φευγαλέας διορατικότητας, μια λαμπρή στιγμή απόλυτης εγκεφαλικής διαύγειας που, όμως, ευθύς αμέσως ακολουθείται από την απόλυτη σύγχυση. Ας δούμε ένα παράδειγμα: μπαίνεις κάπου για πρώτη φορά, ένα καφέ, το σπίτι μιας συναδέλφου, κάπου που, τέλος πάντων, δεν έχεις ξαναβρεθεί, αλλά ξαφνικά σε κατακλύζει μια αίσθηση οικειότητας – κάτι σαν ανάμνηση. Και παρόλο που εκείνη ακριβώς τη στιγμή ορκίζεται ότι αυτό που συμβαίνει το έχεις ξαναζήσει και το θυμάσαι καθαρότερα κι από το πρόσωπο της μάνας σου, σου είναι απολύτως αδύνατο να φέρεις οποιαδήποτε άλλη πληροφορία επ’ αυτού στον συνειδητό σου.

Λοιπόν, οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε πάθει έστω και μια φορά, έχουμε βιώσει αυτή την αίσθηση, γνωστή ως déjà vu, κάποια στιγμή στη ζωή μας. Αυτή η αίσθηση, όμως, αν και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών μελετητών κατά καιρούς, είναι πολύ δύσκολο να διερευνηθεί, λένε οι επιστήμονες. Η κατ’ εντολή αναδημιουργία του σε ένα εργαστήριο είναι δύσκολη υπόθεση.

Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το déjà vu προσφέρει στην πραγματικότητα μια ματιά στο πώς λειτουργεί η μνήμη όταν αυτή παρεκκλίνει λίγο. Το déjà vu μπορεί να προκύψει όταν τμήματα του εγκεφάλου μας που δουλειά τους είναι να αναγνωρίζουν οικείες καταστάσεις ενεργοποιούνται απρόσμενα, σύμφωνα με τον Ακίρα Ρόμπερτ Ο’Κόνορ, γνωστικό ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Άντριους στη Σκωτία, ο οποίος ερευνά το déjà vu. Όταν συμβαίνει αυτό, μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου ελέγχει αυτό το αίσθημα οικειότητας ανακαλώντας προηγούμενες εμπειρίες. Όταν δεν βρεθούν πραγματικές αντιστοιχίες, το αποτέλεσμα είναι μια αλλόκοτη αίσθηση ότι κάτι το έχουμε ξαναδει ή ξαναζήσει και, την ίδια στιγμή, ένα αίσθημα ατσάλινης σιγουριά πως τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Αυτό δίνει στον εγκέφαλό μας να καταλάβει πως αυτή η αίσθηση έχει προκύψει από λάθος.

Για κάποιους ασθενείς με άνοια, όμως, αυτό το αίσθημα εμφανίζεται χωρίς την αναγνώριση του λάθους, που το συνοδεύει στους υπόλοιπους ανθρώπους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αρκετοί άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να παραπονιούνται, για παράδειγμα, ότι η τηλεόραση παίζει μόνο επαναλήψεις ή να αρχίσουν να αρνιούνται να πάνε στον γιατρό επειδή είναι σίγουροι ότι το έχουν ήδη κάνει.

Ο όρος déjà vu πιθανώς επινοήθηκε από τον Γάλλο φιλόσοφο Émile Boirac σε μια επιστολή προς τον εκδότη της Revue Philosophique de la France et de l’Étranger το 1876. Ο Boirac υπέθεσε ότι ίσως υπολείμματα από προ πολλού ξεχασμένες αντιλήψεις προκαλούσαν αυτή την παράξενη αίσθηση. Υπάρχουν τώρα κάποιες εργαστηριακές αποδείξεις ότι οι αόριστες ομοιότητες μεταξύ μιας σκηνής και μιας άλλης μπορούν πράγματι να οδηγήσουν σε déjà vu. Η γνωσιακή ψυχολόγος Anne Cleary του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο και οι συνεργάτες της ανέπτυξαν έναν τρόπο να το προκαλέσουν στο εργαστήριο, προβάλοντας στους συμμετέχοντες σκηνές που έχουν κάποιες ανεπαίσθητες ομοιότητες μεταξύ τους. Σε μια μελέτη του 2009, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η προβολή αυτών των ύπουλα όμοιων σκηνών ήταν πιο πιθανό να προκαλέσει déjà vu από ό,τι η προβολή ανόμοιων σκηνών – υποδηλώνοντας ότι ίσως υπάρχει κάποιο ερέθισμα το οποίο σχετίζεται με το περιβάλλον και το οποίο προκαλεί στον εγκέφαλο αυτή την ψευδαίσθηση ότι μια σκηνή είναι γνώριμη, ακόμη και όταν δεν την έχει ξαναδεί.

Ενώ η έρευνα της Cleary δείχνει ότι μια μικρή εξοικείωση μπορεί να οδηγήσει σε déjà vu, δεν είναι σαφές ότι η πραγματική εξοικείωση είναι απαραίτητη για να πυροδοτηθεί αυτή η αίσθηση.
Στις αυθόρμητες περιπτώσεις déjà vu, λέει η Cleary, είναι πολύ πιθανό το αίσθημα της οικειότητας να προκαλείται τυχαία. Κατά καιρούς, το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την ανίχνευση της οικειότητας – ο μέσος κροταφικός λοβός, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς πίσω από τους κροτάφους μας και παίζει μεγάλο ρόλο στην κωδικοποίηση και ανάκληση αναμνήσεων – μπορεί να πυροδοτείται με υπερβολικό ενθουσιασμό χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Την υπόθεση αυτή των τυχαίων λανθασμένων πυροδοτήσεων ενισχύει περαιτέρω και το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι βιώνουν στην πραγματικότητα περισσότερα déjà vu από ό,τι οι ηλικιωμένοι. Οι νεότεροι εγκέφαλοι είναι λίγο πιο ευερέθιστοι, επιρρεπείς στο να πυροδοτούνται πιο γρήγορα.

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορεί επίσης να είναι λιγότερο επιδέξιοι στον έλεγχο των γεγονότων όταν δημιουργούνται ψευδή αισθήματα οικειότητας, λέει ο Chris Moulin, γνωστικός νευροψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Grenoble Alpes της Γαλλίας, ο οποίος μελετά το déjà vu. Στους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, ο μετωπιαίος φλοιός, η περιοχή αυτή του εγκεφάλου που βρίσκεται πίσω από το μέτωπο και ελέγχει τα γεγονότα, μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να βάλει φρένο σε μια ψευδή αίσθηση οικειότητας.

Οι ηλικιωμένοι ενήλικες εξακολουθούν να αναγνωρίζουν μια τέτοια ψευδή εξοικείωση. Απλώς δεν μπορούν να έχουν, πλέον, τη βεβαιότητα ότι αυτό που βιώνουν είναι ψευδές.
Αυτό είναι ένα φυσιολογικό μέρος της γήρανσης, σε αντίθεση με τη σύγχυση του déjà vu με την πραγματικότητα που μπορεί να βιώνουν τα άτομα με άνοια. Γι’ αυτό απολαύστε τα déjà vu όσο προκύπτουν γιατί είναι δείγμα ότι ακόμα ο εγκέφαλός σας βρίσκεται πάνω στο άνθος της νιότη του!

 

Πηγή: tovima.gr  – Με πληροφορίες από το Scientific American.

Σημαντική μελέτη: Γιατί η διαλειμματική νηστεία έχει αποτελέσματα

Αποτελεσματική στην απώλεια βάρους μπορεί να είναι η διαλειμματική νηστεία, όμως για να υπάρξουν ουσιαστικές διαφορές στο σωματικό βάρος και τη σύσταση του σώματος, φαίνεται ότι χρειάζεται ταυτόχρονα και περιορισμός στις προσλαμβανόμενες θερμίδες της καθημερινής δίαιτας.

Όπως διαπιστώνεται όμως, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και στα γλυκαιμικά «σκαμπανεβάσματα» που συμβαίνουν στη διάρκεια της ημέρας. Έτσι, άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα, με μειωμένο μεταβολισμό γλυκόζης, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την διαλειμματική νηστεία και σε ότι αφορά τον γλυκαιμικό έλεγχο.

Παρότι το πιο μελετημένο πρωτόκολο διαλειμματικής νηστείας είναι το 16:8, εντούτοις ευεργετική επίδραση στην απώλεια βάρους και τον γλυκαιμικό έλεγχο παρατηρείται ακόμη και σε «παράθυρα σίτισης» 10 ωρών, τα οποία μπορεί να είναι ευκολότερο να υιοθετηθούν και να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα.

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει ανασκόπηση σειράς μελετών για τη διαλειμματική νηστεία, το Ραμαζάνι, αλλά και άλλες θρησκευτικές περιοριστικές νηστείες που πραγματοποιήθηκε από Έλληνες επιστήμονες από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο με πρώτη την ερευνήτρια Σοφία Τσίτσου και εποπτεύοντες την επίκουρη καθηγήτρια Διαιτολογίας και Ποιότητας Ζωής Αιμιλία Παπακωνσταντίνου και τον καθηγητή Παθολογίας του ΕΚΠΑ με ειδίκευση στον Διαβήτη, Γιώργο Δημητριάδη. Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nutrients.

Απώλεια βάρους

Αυτή η ανασκόπηση αποκάλυψε τις ευεργετικές επιδράσεις της διαλειμματικής νηστείας στο σωματικό βάρος και τη σύσταση του σώματος σε υγιή άτομα. Η απώλεια βάρους βρέθηκε να είναι κλινικά σημαντική (πάνω από 5% του αρχικού σωματικού βάρους) όταν η διαλειμματική νηστεία συνδυάστηκε με θερμιδικό περιορισμό.

Όσον αφορά τον μεταβολισμό της γλυκόζης, τα αποτελέσματα είναι ανάμεικτα σε άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Ωστόσο, φαίνεται ότι τα άτομα με διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης (δηλαδή, προδιαβήτης, ΣΔ2) μπορεί να επηρεαστούν θετικά από την έναρξη του «παραθύρου διατροφής» το πρωί (γύρω στις 08:00) όσον αφορά τον γλυκαιμικό έλεγχο. Επιπλέον, η διαλειμματική νηστεία μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένες γλυκαιμικές αποκρίσεις, ευαισθησία στην ινσουλίνη και γλυκαιμική διακύμανση καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας σε εθελοντές υπέρβαρους ή παχύσαρκους. 

Πώς «δουλεύει» η δίαιτα

Τρεις είναι οι κύριοι μηχανισμοί που συμβάλλουν στην απώλεια σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια της διαλειμματικής νηστείας.

Πρώτον, η αύξηση της περιόδου νηστείας σε 14-20 ώρες την ημέρα συμβάλλει σε ακούσια μείωση της ενεργειακής πρόσληψης κατά 20-30%. Αυτό θα οδηγήσει σε ήπια απώλεια σωματικού βάρους (1-4%) μετά από 1-12 εβδομάδες και κατά συνέπεια σε απώλεια μάζας υποδόριου και σπλαχνικού λίπους.

Επιπλέον, η παρατεταμένη νηστεία (πάνω από 12 ώρες την ημέρα) οδηγεί σε εξάντληση του ηπατικού γλυκογόνου και μεταβολική μετατροπή από τη σύνθεση λιπιδίων/χοληστερόλης και την αποθήκευση λίπους, στη χρήση του λίπους με την οξείδωση των ελεύθερων λιπαρών οξέων (NEFA) και τις κετόνες που παράγονται από τα ελεύθερα λιπαρά οξέα. Τα σώματα κετόνης έχει αποδειχθεί ότι καταστέλλουν την όρεξη και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να συμβάλλουν σε μειωμένη ενεργειακή πρόσληψη. Σε τρεις μελέτες της ανασκόπησης, οι οποίες έδειξαν ότι η διαλειμματική νηστεία οδήγησε σε απώλεια σωματικού βάρους, αναφέρθηκε ακούσια μείωση της ημερήσιας πρόσληψης ενέργειας σε άτομα με φυσιολογικό βάρος, υπέρβαρα και παχύσαρκα.

Νύχτα ή μέρα

Επιπλέον, μελέτες διαλειμματικής νηστείας σε ποντίκια κατά τη διάρκεια της νύχτας που είναι η ενεργής περίοδος των ζώων (τα τρωκτικά είναι νυκτόβια) έδειξαν ότι ο χρονικός περιορισμός τα προστάτευσε από παχυσαρκία προκαλούμενη από τη διατροφή.

Η μείωση της μάζας λίπους θα μπορούσε να εξηγηθεί από την αυξημένη δραστηριότητα της ενεργοποιημένης πρωτεΐνικής κινάσης (AMPK), του «αισθητήρα ενέργειας» των κυττάρων που προκαλείται από τη νηστεία, επειδή οι κινάσες της προάγουν την οξείδωση των ελεύθερων λιπαρών οξέων και αναστέλλουν την ακετυλο-CoA καρβοξυλάση (ACC), ένα από τα ένζυμα που εμπλέκονται στην αποθήκευση λίπους.

Η διαλειμματική νηστεία αποκάλυψε ευεργετικά αποτελέσματα και σε μοντέλα αρουραίων, καθώς προκάλεσε απώλεια σωματικού βάρους λόγω σημαντικής μείωσης του σπλαχνικού και υποδόριου λίπους.

Ποιες ώρες το διάλειμμα;

Συμπερασματικά, ακόμη και αν έχουν περιγραφεί ορισμένοι μηχανισμοί που οδηγούν σε απώλεια βάρους με τη διαλειμματική νηστεία, οι επιστήμονες τονίζουν πως «είναι σημαντικό να εντοπιστούν οι διαφορές στην έκφραση των γονιδίων του περιφερειακού και του κεντρικού κιρκάδιου ρολογιού με τα διάφορα πρωτόκολλα διαλειμματικής νηστείας με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να εντοπίζεται στη διερεύνηση εάν υπάρχουν διαφορές στις οδούς μεταγωγής σήματος ανάλογα με την ώρα της ημέρας που περιορίζεται η σίτιση».

Πηγή: in.gr

Θεσσαλονίκη: Εντυπωσιακές εικόνες στον ουρανό από τη σεληνιακή άλω

Εντυπωσιακές ήταν οι εικόνες στον ουρανό της Θεσσαλονίκης αργά το βράδυ χθες Τετάρτη, με το φεγγάρι να καλύπτεται από ένα φωτεινό στεφάνι.

Ο όρος «άλως»

Επρόκειτο για τη σεληνιακή άλω, η οποία στη Μετεωρολογία ορίζεται ως το οπτικό φαινόμενο που προκαλείται από τη διάθλαση και ανάκλαση του ηλιακού ή σεληνιακού φωτός πάνω στους παγοκρυστάλλους των νεφών.

Συνεπώς απαντώνται δύο είδη άλω, οι ηλιακές και οι σεληνιακές. Επειδή βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη παγοκρυστάλλων, τα νέφη που μπορούν να προκαλέσουν το φαινόμενο αυτό βρίσκονται πάνω από τα 6.000μ. Τέτοια νέφη είναι τα λεγόμενα ανώτερα ή θυσανοστρώματα (Cirrostratus).

Με τον όρο «άλως» παρατηρούνται πολλά φαινόμενα ατελή, κυρίως όμως η εικόνα της άλω είναι εκείνη που παρατηρείται ως μέγας κύκλος σε απόσταση (ακτίνα) 22° έως 46° από το κέντρο της πηγής (Ηλίου ή Σελήνης).

Στη πρώτη περίπτωση ο κύκλος έχει χρώμα λευκό, όταν όμως είναι έντονο το φαινόμενο το εσωτερικό γίνεται ερυθρό με διάφορες χρωματικές ζώνες (πορτοκαλί, κίτρινη και σπανίως πράσινη) προς το εσωτερικό. Πολύ σπάνια παρατηρείται και κυανή εξωτερική άλως.

Και δύο τόξα

Το τμήμα του ουρανού που περικλείει η άλως είναι πάντα ασθενέστερα φωτιζόμενο σε σχέση με την υπόλοιπη έκταση. 

Στη περίπτωση της ακτίνας των 46° οι παραπάνω χρωματισμοί είναι έντονα ευδιάκριτοι. Αλλά συνήθως η άλως αυτή δεν διακρίνεται ολόκληρη παρά μόνο μέρος της πάνω από τον ορίζοντα. Σε σπάνια περίπτωση απέχει 90°, οπότε παρατηρούνται δύο τόξα.

Ανάλογα όμως της θέσης του Ηλιου ή της Σελήνης, το φαινόμενο της άλω μπορεί να συνοδεύεται και με άλλα συναφή φαινόμενα όπως στήλες, φωτεινός σταυρός, περιζενιθιακό τόξο κ.ά. 

Πηγή: thestival.gr

TikTok: Η απαγόρευσή του στις ΗΠΑ είναι ένα βήμα πιο κοντά

Ένα νέο νομοσχέδιο που προτάθηκε στο Κογκρέσο φέρνει την ολική απαγόρευση του TikTok στις ΗΠΑ ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα.

Σύμφωνα με το Reuters, o γερουσιαστής Josh Hawley και ο βουλευτής Ken Buck σύστησαν το νομοσχέδιο “No TikTok on United States Devices Act” το οποίο θα απαγορεύει την πρόσβαση στο δημοφιλέστατο social media app σε όλες τις συσκευές και όχι μόνο στις κυβερνητικές όπως γίνεται τώρα σε 28 πολιτείες των ΗΠΑ. Ενδέχεται, βέβαια, να υπάρξουν αντιδράσεις από το διχασμένο Κογκρέσο μέσα στις επόμενες εβδομάδες, όπως αναφέρουν αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Ειδικά μετά την τεράστια άνοδο της πλατφόρμας της ByteDance στην περίοδο της πανδημίας, οι ΗΠΑ έχουν κατακρίνει την κινεζική εταιρία πως δίνει πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα Αμερικανών πολιτών και αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια.

Την ίδια ώρα το TikTok αντιμετωπίζει και ένα ακόμη ευρύ ban που προβλέπει να μην το κατεβάζουν δημόσιοι και ομοσπονδιακοί υπάλληλοι των ΗΠΑ στα κινητά που τους έχει παραχωρήσει το κράτος.

Από την πλευρά της, η Brooke Oberwetter, εκπρόσωπος του TikTok δήλωσε τη δυσαρέσκειά της για αυτή την πρόταση που ετοιμάζεται στο Κογκρέσο, λέγοντας:

“Η έκκληση του γερουσιαστή Hawley για ολική απαγόρευση του TikTok αποτελεί μια αποσπασματική προσέγγιση της εθνικής ασφάλειας και μια αποσπασματική προσέγγιση των ευρύτερων ζητημάτων του κλάδου, όπως η ασφάλεια των δεδομένων, η προστασία της ιδιωτικής ζωής και οι διαδικτυακές βλάβες. Ελπίζουμε ότι θα επικεντρώσει τις ενέργειές του σε προσπάθειες για την ολιστική αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, αντί να προσποιείται ότι η απαγόρευση μιας και μόνο υπηρεσίας θα λύσει οποιοδήποτε από τα προβλήματα για τα οποία ανησυχεί ή θα κάνει τους Αμερικανούς πιο ασφαλείς”.

Νετρίνα, φως και ύλη

Στο τεύχος του Δεκεμβρίου 2022 του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού Axioms δημοσιεύτηκε η ερευνητική εργασία με τίτλο «Υπολογισμός της μάζας του Δευτερίου και ενοποίηση των Βαρυτικών, Ισχυρών και Πυρηνικών Δυνάμεων με το μοντέλο των περιστρεφομένων νετρίνων» με συγγραφείς τους Κώστα Βαγενά (Ακαδημία Αθηνών και Π. Πατρών), Διονύση Τσούση (Stanford University και Π. Πατρών), Δημήτρη Γρηγορίου (Π. Πατρών), Ηλία Αϋφαντή (ΑΠΘ, Michigan Technological Institute και Friedrich-Alexander University) και Κώστα Παρίση (ΑΠΘ).

Θεμελιακά σωματίδια και δυνάμεις

Το ερώτημα του αριθμού των ειδών των θεμελιακών (άτμητων) σωματιδίων του σύμπαντος ανάγεται στα χρόνια του Δημόκριτου, που πρώτος εισήγαγε τον όρο «άτομο». Η ιδέα του ατόμου επανήλθε στις αρχές του 20ού αιώνα και σταδιακά άρχισαν να θεωρούνται ως θεμελιακά σωματίδια τα συστατικά του ατόμου, δηλαδή τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα περιστρεφόμενα ηλεκτρόνια.

Σήμερα, στο πλαίσιο του καθιερωμένου προτύπου (Standard model, SM) θεμελιακά σωματίδια θεωρούνται, εκτός από τα ηλεκτρόνια/ποζιτρόνια (αντισωμάτια των ηλεκτρονίων), και τα κουάρκς (quarks), τα οποία quarks συνθέτουν τα βασικά συστατικά των πυρήνων, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Επανάσταση στο θέμα των θεμελιακών σωματιδίων έφερε η εικασία (Pauli, 1937) για την ύπαρξη αγνώστων σωματιδίων πολύ μικρής μάζας και η πειραματική ανακάλυψη (Reines and Cowan, 1952) των νετρίνων, που είναι τα πολυπληθέστερα σωματίδια του σύμπαντος και έχουν  χιλιάδες δισεκατομμύρια φορές μικρότερη μάζα από τα νετρόνια και τα πρωτόνια.

Παράλληλα με την αναζήτηση των θεμελιακών σωματιδίων, η συνένωση των Δυνάμεων αποτελούσε ανέκαθεν μια πρόκληση για τους Φυσικούς. Ηδη από τον 17ο αιώνα ο Νεύτων αντελήφθη ότι είναι η ίδια δύναμη (η βαρυτική) που περιγράφει την πτώση ενός μήλου στο έδαφος αλλά και την περιστροφή της Σελήνης γύρω από τη Γη. Τον 19ο αιώνα ο Maxwell έδειξε την ενοποίηση των ηλεκτρικών και μαγνητικών δυνάμεων, ενώ τον 20ό αιώνα οι Weinberg, Salam και Glashow έδειξαν ότι οι Ηλεκτρομαγνητικές και Ασθενείς δυνάμεις συγκλίνουν στην ηλεκτροασθενή  δύναμη.

Τα τελευταία 50 χρόνια έχει γίνει ευρέως αποδεκτό το καθιερωμένο πρότυπο (Standard Model, SM) των θεμελιακών σωματιδίων, το οποίο περιγράφει ικανοποιητικά μια μεγάλη περιοχή πειραματικών παρατηρήσεων, αλλά περιέχει και έναν μεγάλο αριθμό, περίπου είκοσι πέντε, αγνώστων και προσαρμοζομένων παραμέτρων, κάτι που αποτελεί σημαντική αδυναμία του μοντέλου. Το SM παραμελεί τα νετρίνα, καθώς και τη Βαρύτητα και τη Σχετικότητα που είναι σημαντικότατες και πειραματικά πλήρως αποδεδειγμένες θεωρίες.

Η επανάσταση των νετρίνων και της σχετικότητας

Η μάζα των πολυπληθέστατων και πανταχού παρόντων νετρίνων μετρήθηκε για πρώτη φορά από τους Kajita και McDonald, οι οποίοι σχεδόν αμέσως (2015) έλαβαν το βραβείο Nobel. Υπάρχουν τρεις τύποι νετρίνων με πολύ μικρές μάζες m1(≈1 meV/c2), m2(≈7 meV/c2) και m3(≈44 meV/c2). Λόγω των πολύ μικρών τους μαζών τα νετρίνα επιταχύνονται εύκολα σε σχετικιστικές ταχύτητες, πολύ κοντά δηλαδή στην ταχύτητα του φωτός c (300.000 km/s). Ομως η θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας του Einstein υπαγορεύει ότι έτσι αυξάνεται δραματικά η μάζα τους και συνεπώς και η αμοιβαία βαρυτική τους έλξη. Η έλξη αυτή περιγράφεται στο μοντέλο μας από τον νόμο του Νεύτωνα, χρησιμοποιώντας αντί για τις μάζες ηρεμίας, τις βαρυτικές μάζες (που είναι ίσες με τις αδρανειακές μάζες) που υπολογίζονται από την Ειδική Σχετικότητα. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του μοντέλου των περιστρεφομένων λεπτονίων (Rotating Lepton Model, RLM) που αναπτύχθηκε αρχικά στην Πάτρα από τους Βαγενά και Σουεντίε το 2012 και περιγράφηκε την ίδια χρονιά σε ένα βιβλίο της Springer με τίτλο «Gravity, Special Relativity and the Strong Force».

Επίσης το 2022 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Physical Chemistry» εργασία των Βαγενά, Τσούση και Γρηγορίου που αποδεικνύει ότι η μικρότερη μάζα (m1) των νετρίνων καθορίζει την ταχύτητα του φωτός στο «κενό» με βάση την απλή εξίσωση Newton-Laplace, κάτι που υποδηλοί ότι η διάδοση του φωτός οφείλεται σε ταλαντώσεις των πανταχού παρόντων στο σύμπαν μας ελεύθερων νετρίνων.

To μοντέλο των περιστρεφομένων λεπτονίων (RLM)

Tο μοντέλο εξετάζει τρία νετρίνα που έλκονται βαρυτικά και περιστρέφονται σε κυκλική τροχιά. Σύμφωνα με την Ειδική Σχετικότητα, η κεντρομόλος δύναμη που ασκείται σε κάθε ένα από αυτά δίνεται από τον τύπο του Νεύτωνα και είναι ανάλογη προς τον παράγοντα γ του Lorentz,   όπου v η ταχυτητα περιστροφής και c η ταχύτητα του φωτός. Η Ειδική Σχετικότητα υπαγορεύει ότι η αδρανειακή και άρα και η ίση της βαρυτική μάζα κάθε νετρίνου ισούται με   όπου mo η μάζα ηρεμίας των νετρίνων. Επομένως προκύπτει μια εξίσωση που δίνει τη βαρυτική έλξη που ασκείται σε κάθε ένα από τα περιστρεφόμενα νετρίνα. Η δεύτερη εξίσωση που απαιτείται για την εύρεση των αγνώστων είναι η εξίσωση De Broglie της Κβαντομηχανικής που υπαγορεύει ότι η στροφορμή κάθε περιστρεφόμενου σωματιδίου,  , ισούται με τη σταθερά του Planck  . Ταυτόχρονη επίλυση των δύο εξισώσεων επιτρέπει υπολογισμό της ακτίνας περιστροφής και του παράγοντα του Lorentz και δείχνει ότι η ταχύτητα περιστροφής είναι σχεδόν ίση με την ταχύτητα του φωτός. Ακόμη οδηγούμεθα στον υπολογισμό της μάζας του συνθέτου σωματιδίου που είναι σε εκπληκτική συμφωνία με την πειραματική μάζα του νετρονίου, η οποία είναι σχεδόν 10 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του νετρίνου.

Συμπεράσματα

Συμπερασματικά το νέο μοντέλο (RLM) που δεν περιέχει καμία άγνωστη σταθερά και συνδυάζει τον βαρυτικό νόμο του Νεύτωνα, την Ειδική Σχετικότητα του Einstein και την κβαντομηχανική εξίσωση του De Broglie, δηλαδή τρεις πλήρως αποδεδειγμένες πειραματικά και θεωρητικά εξισώσεις, αποδεικνύει ότι τα κουάρκς είναι περιστρεφόμενα ταχύτατα (σχετικιστικά) νετρίνα και οδηγεί στην ενοποίηση των βαρυτικών, ισχυρών και ασθενών δυνάμεων. Επίσης, επιτρέπει τον υπολογισμό των μαζών των συνθέτων σωματιδίων (πρωτονίων, νετρονίων, μποζονίων) με ακρίβεια της τάξης του 2%, κάτι που δεν είναι δυνατόν με το Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard model, SM). Βλέπουμε λοιπόν ότι το RLM, επεκτείνοντας τις σκέψεις του Νεύτωνα, δείχνει ότι η ίδια δύναμη, η Βαρύτητα, που κάνει τα μήλα να πέφτουν, είναι αυτή που δημιούργησε τα νετρόνια, πρωτόνια, τους πυρήνες των ατόμων και τον κόσμο που γνωρίζουμε. Επίσης το RLΜ επιβεβαιώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τη ρήση του Πλάτωνα στον Τίμαιο «Τα πάντα εκ τριγώνων συνέστηκεν».

*Ο κ. Κώστας Βαγενάς είναι ακαδημαϊκός, διεθνές μέλος της Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην καθηγητής Φυσικοχημείας και Χημικής Μηχανικής των Πανεπιστημίων Yale και ΜΙΤ.

Έντυπη έκδοση Το Βήμα

Καλωσορίσατε στο ανανεωμένο SciΝews.eu

Η πλήρως ανανεωμένη ιστοσελίδα μας είναι πλέον διαθέσιμη. Πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία της, συνεχίζει να αναβαθμίζεται αλλά και να ανανεώνεται τεχνολογικά.

Το ταξίδι μας στην επιστήμη συνεχίζεται μέσα από μία ιστοσελίδα με λιτή δομή, σύγχρονη αισθητική, σε συνδυασμό με την απλή και φιλική προς το χρήστη διεπαφή.

Ο νέος, πιο φιλικός προς τον χρήστη σχεδιασμός, διευκολύνει την περιήγηση αλλά και την αναζήτηση για τον επισκέπτη.

Καλωσορίσατε λοιπόν στο SciNews και σας ευχαριστούμε.

1...678Page 8 of 8

Most Popular

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Contact us: [email protected]

EVEN MORE NEWS

POPULAR CATEGORY

©
close